ప్రయాణము లో స రి గ మ లు

నల్లని , సొరంగము లో నుండి రైలు వేగం గా పోతోంది . అదేమిటి ఇంత చీకటిగా వున్నా నాకు భయము వేయటము లేదు అనుకుంటూ కిటికీ లో నుండి తొంగి చూసాను . దూరం గా పసుపు రంగులో దీపం కనిపిస్తోంది . ఓహో అటు చివర లైట్ కనిపిస్తోంది , అంటే సొరంగము కు ఆచివర కనిపిస్తోందన్నమాట . అందుకే భయం వేయటము లేదన్నమాట అనుకున్నాను . రైలు వేగం గా దూసుకుపోతోంది . నేను ఆ దీపాన్ని చూస్తూ వున్నాను .

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * ** * * * * * * * * * * * * * * *

మాలా నేను రావటానికి ఇంకో వారము కావచ్చు . ఈ రోజో రేపో ఎప్పుడు దొరికుతే అప్పుడు టికెట్ కొనుక్కొని వచ్చేయి . కాని , ఇప్పుడే చెపుతున్నాను నిన్ను సైట్సీయింగ్ కు తీసు కెళ్ళేందుకు నాకు టైం వుండదు . నీ అంతట నువ్వే వెళ్ళాలి , లేదా రూంలో వుండాలి నీ ఇష్టం అని మా వారు ఔరంగాబాద్ నుండి కాల్ చేశారు . ఆయన వెళ్ళి అప్పటికే రెండు రోజులైంది . ఇంకోవారం ఇక్కడ వుండి నేను చేసేదేముంది . అనుకొని , ఏ ట్రేన్ లో , ఏ సి నో నాన్ ఏసి నో ఏది దోరుకుతే ఆ టికెట్ తెమ్మని డ్రైవర్ మహేష్ ను పంపాను . మేడం తత్కాల్ లో , ఈ రోజు దేవగిరి ఎక్స్ ప్రెస్ లో వున్నాయి . ఏ .సి లో లేవు అన్నాడు పరవాలేదు తీసుకురా అని టైం చూస్తే పదైంది . అమ్మో ఇంకో రెండు గంటలలో బయలు దేరాలి అనుకొని , ముందుగా లాప్ టాప్ ఎందులో సద్దాలా అని అలోచించాను . అవును మరి అది వుంటే ఎంత టైం ఐనా గడిచిపోతుంది .పైగా టాటా ఇండికాం వుండనే వుంది .( కాకపోతే అక్కడికి వెళ్ళాక అది పనిచేయనప్పుడు , తెలిసింది దానికి రోమింగ్ చార్జెస్ వుంటాయని అవి మేము కట్టలేదని ) దాన్ని విడిగా బాగ్ లో తీసుకెళుతే అందరికీ తెలిసి పోతుంది . పోనీ సూట్ కేస్ లో పెడుదామా , కూలీ ఎత్తేస్తే !!! ఎటూ అలోచన తెగలేదు . ఇహ లాభం లేదనుకొని సంజు కు కాల్ చేసి , ఇలా వెళుతున్నాను అని చెప్పి , నా సమస్య చెప్పాను . సూట్కేస్ లో బట్టల మద్య పెట్టమ్మా , విడిగా వద్దు అంది . సరే ఓ ప్రాబ్లం సాల్వూ . . . పది నవలలు , లాప్ టాప్ తో నా పాకింగ్ ఐయింది .

దేవగిరి ఎక్స్ ప్రెస్ ఎక్కాక చూస్తే ఎవ్వరూ లేరు . కంపార్ట్మెంట్ అంతా ఖాళీ . . . రజనీగంధా సినిమా లో విద్యా సిన్ హా ట్రేన్ లో కళ్ళు తెరవగానే ట్రేన్ అంతా ఖాళిగా ప్లాట్ ఫాం అంతా ఖాళీగా , ఎక్కడా మనుష్యులే లేకుండా నిర్మానుష్యం గా కనిపిస్తుంది . ఎప్పుడో చూసిన ఆ సినిమా లో ఆ సీన్ గుర్తొచ్చింది . ఇదేమిటి మహేష్ ఎవ్వరూ లేరు . ఇదే ట్రేనా ? సరిగ్గా చూసావా అని , మహేష్ ను అడిగాను . ఇదే మేడం మనము అరగంట ముందోచ్చాము అన్నాడు . హుం ముందొస్తే ఇలా వుంటుందన్న మాట . అమ్మయ్య మొత్తానికి ఆ అరగంటా గడిచింది . కంపార్ట్ మెంట్ నిండింది . రైలు బయలుదేరింది . అదృష్టవశాతు , సైడ్ విండో సీట్ దొరికింది . బోలెడు కాల్క్షెపం . . . .

అసలు ఇది , నిజామాబాద్ , కామారెడ్డీ ఏరియానేనా ?? ఎండి పోయి బీటలు వారి దిగులుగా వుండే నేల , ఎంత ఆకుపచ్చ గా మెరిసి పోతోంది ! కిటికీ లో నుండి పక్కకు చూస్తే పచ్చ గా పొలాలు , పైకి చూస్తే కమ్ముకు వస్తున్న మేఘాలు .








సన్నగా తుంపరలు మొదలయ్యాయి . వానకు తడుస్తున్న ఈ స్టేషన్ ను చూస్తుంటే . . .






చూస్తుండగానే ట్రేన్ కదిలింది . అయ్యో గార్డ్ ఫొటో సరిగ్గా తీసుకోనివచ్చుకదా ? హుం






అమ్మే వాళ్ళ కేక తో కిటికీ లోనుండి తల లోపలికి తిప్పి చూసాను . అక్కడ అమ్ముతున్న అమ్మాయిని చూస్తే ఎంత నవ్వు వచ్చిందో !ఆపుకోలేక పక్కున నవ్వేశాను . ఇంతకీ ఆ అమ్మాయి అమ్మేవి ఏమిటో తెలుసా ??? సొరకాయలు ! నిజం !! సత్తేపమాణికంగా చెపుతున్నాను , అవి సొరకాయలే ! నా నవ్వు చూసి నేను కొంటాననుకున్నట్లుంది నవ్వుతూ నావైపు చూసింది . వద్దన్నట్లు తల వూపాను . అంతే కోపం గా చూసుకుంటూ వెళ్ళిపోయింది . అయ్యో ఫొటో తీసుకుందామనుకున్నాను . అంత ఉరిమి చూస్తే ఎలాతీయను ? నన్ను రెండు కొట్టి , నా కెమెరా లాగేసుకునేటట్లుంటే !







పచ్చటి వరి పొలాలు , అక్కడ అక్కడ ఎగురుతున్న పక్షులు , పొలాలలో పని చేసుకుంటున్న పని వాళ్ళు , అక్కడక్కడ కనిపిస్తున్న మంచెల తో వాతావరణం చాలా చాలా ఆహ్లాదం గా మనోహరంగా వుంది .







అరెరే ఇది గోదావరి కదు . అవునవును కోనసీమ గోదావరి కాదు , బాసర గోదావరి . వానల మూలముగా నేమో రంగు కొద్దిగా నల్లగా వుంది . అక్కడక్కడ నీరు చిన్న చిన్న సుడి తిరుగుతూ ఎంత ఉదృతంగా వుందో ! సరస్వతమ్మ దగ్గర నుండి సీతమ్మ దగ్గరకు వడి వడిగా పోతునట్లుంది .









చూస్తుండగానే బయట రంగులు మారిపోయాయి . పచ్చని చేల పావడ కట్టిన ప్రకృతి చిన్నగా మాయమైపోతోంది . ఆకాశం నీలము నుండి , ఆరెంజ్ గా , వైలెట్ గ ఆపైన చిక్కని నలుపుగా అబ్బ ఎన్ని ఎన్నెన్ని వర్ణాలో . . . . .




సరిగమ లు పాడుతున్నాయి .

చీకట్లో చూసేందుకేమిలేక , కంపార్ట్మెంట్ లోకి తల తిప్పాను . ఫొటోలు తీసుకుంటూ , కూనిరాగాలు తీసుకుంటూ వున్న నన్ను జనాభా ఏమనుకుంటున్నారో అన్న ద్యాస అప్పుడొచ్చింది . అందరూ భోజనం చేస్తున్నారు . టైం చూస్తే తొమ్మిదైంది . పక్క సీట్లో భోజనం చేస్తున్నావిడ అడిగింది , మీరు భోజనం తెచ్చుకోలేదా అని . అవును కదూ పూరి చేసుకుందామని పిండి తడుపుకొని కూడా మర్చి పోయాను . హడావిడి లో చేసుకోలేదు , తెచ్చుకోలేదు . నేనివ్వనా అందావిడ . వెంటనే మా కోడలు వచ్చే ముందు , ఎవరేమిచ్చినా తినకండాంటీ అని చెప్పింది గుర్తొచ్చింది . వద్దండి . ఆకలిలేదు థాంక్యూ అన్నాను . ఎక్కడికెళ్ళాలి అని అడిగింది . ఔరంగాబాద్ అన్నాను . " ఎవరున్నారు ? " ప్రశ్న . " మా వారండి " నా జవాబు . అప్పటి నుండి కూర్చున్నారు . పడుకోండి . వీళ్ళూ ఔరంగాబాదే వెళుతున్నారు . ఔరంగాబాద్ వచ్చినప్పుడు లేపుతారు అని వాళ్ళను చూపించింది . భార్యా , భర్తా , ఓ చిన్న బాబూ వున్నారు . భోజనం చేస్తున్నారు . నేను చిన్నగా నవ్వాను కాని నిద్దర పోలేదు . ఇంకో రెండు గంటలలో వస్తుంది . ఇప్పుడు నిద్దరపోతే లేవటము కష్టం . అందరి భోజనాలయ్యాయి . ఒక్కొక్కళ్ళే నిద్రకొరుగుతున్నారు . నేనూ , ఎదురు సీటు భర్త అలాగే దిక్కులు చూస్తూ కూర్చున్నాము .

ప్రయాణం ఐపోవచ్చింది . అరే ఆ నల్లని సొరంగం . . . పచ్చని దీపం ఏవీ ? ఐతే అదంతా కలా ??? నిజం జరుగుతున్నట్లే అనిపించిందే ????

ఇంతలో మావారి ఫోన్ వచ్చింది జాల్నా దాటగానే ఫోన్ చేయి అని . జాల్నా ఎన్నింటికొస్తుంది అడిగాడు ఆ అబ్బాయి . నాకు తెలెదండి అన్నాను . జాల్నా నుండి అరగంటలో వెళ్ళిపోతాము అన్నాడు ఓహో అన్నాను . ఎదురు చూస్తున్న జాల్నా రానే వచ్చింది . మావారికి ఫోన్ చేసి జాల్నా వచ్చింది అన్నాను . ఐతే ఇంకో గంటపడుతుంది నువ్విక్కడికి రావటానికి అన్నారు . కాదండి అరగంటలో వస్తాముట అంటుండగానే కటైంది . ఎదురబ్బాయి ఇంకో అరగంటలో వెళుతాము అన్నాడు . నేనేమీ మాట్లాడలేదు . కాసేపయ్యాక వాళ్ళావిడని లేపి , నాతో ఎంతసేపటికెళుతాము అని అడిగాడు . బాబోయ్ నన్ను మించిన టెన్షన్ మాస్టర్ లా వున్నాడు . పదండి పదండి అని మా సామాన్లు తీయమని ఊదరపెట్టేశాడు . ఇంతలో పై బర్త్ మీద నుండి దిగినాయన , నా తో ఇంకో గంటకు కాని రాదు తొందరపడకండి నేను మీ సామాను అందిస్తాను అన్నాడు . అసలే ఆయన నా కెమేరాను అప్పుడప్పుడు చూడటము గమనించాను . పైగా సూట్ కేస్ లో లాప్ టాప్ కూడా వుందని తెలుసుకున్నాడా ఖర్మ అనుకొని ఆయన వైపు అసలు చూడలేదు . మేము తలుపు దగ్గర నిలబడ్డ ఓ ఘంటకు ఔరంగా బాద్ వచ్చింది . హమ్మయ్య నుకుంటూ దిగి చూస్తే దూరం నుండి మావారు గబ గబా వస్తూ కనిపించారు .

నన్ను చూడగానే ఒక్కదానివే రావటానికి భయపడ్డావా ? అని అడిగారు .
" లేదు " .
" నేను స్టేషన్ కు రానేమో ఎట్లాగా అని భయపడ్డావా ? "
" ఉం హూ భయపడలేదు "
" నిజం ??????"
" నిజం ."