Maa Ammamma Paatalu | Prabhata Kamalam

E05 - చల్లాచేయి గొల్లాభామ

నీ యెంటే నేనుంటా

 

మన కథలు- మన భావాలు గ్రూప్ లో ఇచ్చిన చిత్రం కు నేను రాసిన కథ-

#(చిట్టికథ)#

నీ యెంటే నేనుంటా

మొహానికి అంటుకున్న చెమటను చీరకొంగుతో తుడుచుకుంటూ వచ్చి చెట్టు కింద నిలబడి చుట్టూ చూసింది గౌరి. సూర్యుడు పడమటిదిక్కులకు పయనిస్తున్నాడు. ఎరుపు పసుపు కలిసిన ఆరెంజ్ రంగులో మెరిసిపోతున్నాడు. లేత ఆరెంజ్ రంగులో పరుచుకున్న సూర్యకిరణాలతో ఆకాశం ఆరెంజ్, నీలి రంగులలో మనోహరంగా ఉంది. చిరువేడి గాలులు వీస్తున్నాయి. పక్షులు చిన్నగా చప్పుడు చేసుకుంటూ గూళ్ళకు చేరే ప్రయత్నంలో ఉన్నాయి. సంధ్య అందాన్ని పరవశంగా చూస్తూ పొలం వైపు చూసింది. పొలం లో నిలిచి ఉన్న నీటిని కాలవలోకి మళ్ళిస్తూ పక్కనున్న రైతుతో మాట్లాడుతున్నాడు మహేష్. పైకి ఎగదోపి కట్టిన పంచ, తలకు కట్టుకున్న చిన్న రుమాలుతో గమ్మత్తుగా కనిపించాడు. చుట్టుపక్కల ఉన్న పొలల్లో వీళ్ళ వయసు వాళ్ళే కొంతమంది యువతీయువకులున్నారు. అందరినీ చూస్తుంటే గౌరి మనసు సంవత్సరం క్రితం కు జారుకుంది.

ఒక పేరు ఉన్న సాఫ్ట్ వేర్ కంపెనిలో, ఒకే టీం లో పనిచేస్తున్నారు గౌరి, మహేష్. ఆ టీం లో ఉన్న పదిమంది అమ్మాయిలూ అబ్బాయిలూ అందరూ స్నేహంగా కలిసిమెలిసి వర్క్ చేసుకుంటూ వారాంతంలో ఏదైనా మల్టిప్లెక్స్ లోనో మరోచోటో ఎంజాయ్ చేస్తుంటారు. అలా ఒక వారాంతం లో అందరూ కలిసి కాఫీ షాప్ లో ఉండగా " రోజూ పేపర్లో, వార్తలల్లో రైతుల ఆత్మహత్యల గురించి. అందరికీ మనము సహాయపడలేకపోవచ్చు కానీ కొంత మందికైనా మనము సహాయము చేయవచ్చుకదా అని ఈ రోజు పేపర్ లో ఒక రైతు గురించి చదివితే అనిపించింది." అన్నాడు మహేష్.

"అలాగే చేద్దాము. తలా కొంత మనీ వేసుకొని ఏ పేద రైతుకైనా ఇద్దాము" అన్నాడు శ్రవణ్.

"అలా కాదు. మనం ప్రతి వీకెండ్ ఇలా హోటల్స్ కు , సినిమాలకూ తిరుగుతూ మనీ, టైం రెండూ వేస్ట్ చేస్తున్నాము. అలా కాకుండా దగ్గరలో ఉన్న పల్లెటూరు కి వెళ్ళి, అక్కడి రైతు పొలం లో పని చేద్దాము. మనకు కూడా వ్యవసాయం లో ఉన్న ఇబ్బందులు తెలుస్తాయి. ఇక్కడ నిపుణులను సంప్రదించి రైతులకు కావలసిన సలహాలు ఇద్దాము. మనము ప్రత్యక్షంగా చేస్తుంటే ఎవరికే అవసరమో మనకు తెలుస్తుంది " అన్నాడు మహేష్.

కొంత తర్జనభర్జనల తరువాత ప్రతి వారమూ కాకుండా రెండవ, నాలుగవ శని ఆదివారలల్లో వెళ్ళేట్టుగా అనుకున్నారు. ఆ విధంగానే దగ్గరగా ఉన్న ఒక పల్లెటూరిని ఎన్నుకొని, అక్కడి పేద రైతుల పొలం లో , రైతులతో పాటుగా పని చేసేందుకు వారిని ఒప్పించారు. అప్పటి నుంచి రెండవ, నాలుగవ శని ఆది వారాలల్లో అక్కడికి వచ్చి పొలంపనులు చేస్తూ రైతులకు సహాయంగా ఉంటున్నారు. ఆర్ధికంగా కూడా సహాయపడుతున్నారు. ఊరివాళ్ళు కూడా వీళ్ళను చూసి ముచ్చటపడి వీరిని ఆదరిస్తున్నారు.

నిన్న, మరునాటి ప్రొగ్రాం గురించి ప్లాన్ చేసుకుంటున్నప్పుడు ఉన్నట్టుండి "రేపు అందరమూ సరదాగా పంచ కట్టుకొని వెళుదాము. అమ్మాయిలేమో చక్కగా చీరలు కట్టుకొని పల్లెటూరి అమ్మాయిల్లా తయారవండి" అన్నాడు.

ఇక్కడ నుంచి పంచ కట్టుకొని ఎట్లా వెళుదాము అంటే అక్కడి కెళ్ళి మార్చుకుందాము అన్నాడు. సరే ఇదీ సరదాగా బాగానే ఉంది అనుకున్నారు అందరూ. అలాగే ఇక్కడికి రాగానే అబ్బాయిలు షార్ట్స్ నుంచి పంచల్లోకి మారిపోయారు. అమ్మాయిలు చక్కగా చీర కట్టుకొని తయారయ్యారు. ఆలోచనల నుంచి బయటపడి మహేష్ వైపు చూసింది గౌరి. పొలం లో పనైపోయినట్లుంది రైతుతో కలిసి వస్తున్నాడు మహేష్. మహేష్ అంటే తనకున్న ప్రేమను, అతనితో జీవితాన్ని పంచుకోవాలన్న కోరికను మహేష్ చెప్పాలని ఉన్నా చెప్పలేకపోతోంది. మహేష్ కు తనంటే ప్రేమ ఉన్నట్లుగా అతని కనులు చెపుతున్నాయి కాని  మరి ఎందుకు తనతో చెప్పలేకపోతున్నాడో తెలీటం లేదు. మహేష్ కు తనంటే ప్రేమ ఉందా లేక తనూహించుకుంటోందా? ఆలోచనలో ఉన్న గౌరి మహేష్ తన దగ్గరగా వచ్చి నిలబడగానే తత్తరపాటుగా చూసింది.

ఆకుపచ్చని చీర, ఎర్రని జాకెట్, వాలుజడ, నుదుటన గుండ్రని బొట్టు, మెడలో పూసలపేరు తో అచ్చమైన పల్లెపడుచులా ఉన్న గౌరిని మురిపెంగా చూస్తూ, చేతిలో ఉన్న ముద్దమందారం ను గౌరి జడలో పెట్టి, ప్రేమగా గౌరి చెంపలను పట్టుకొని తనవైపు తిప్పుకుంటూ "నన్ను మనువాడుతావా గౌరమ్మా?" అని అడిగాడు. అప్పటి వరకూ  అవే తలపులలో ఉన్న గౌరి సిగ్గుతో ముద్దమందారం లా ముడుచుకుంది.

హే హే హేయ్ అని అరుస్తూ స్నేహితులంతా చప్పట్లు కొడుతూ చుట్టూ చేరారు. రైతులందరూ సంతోషంగా వారి తో చేరారు.

"ఆకాశం లోనో, సముద్రం అడుగునో ప్రపోజ్ చేయలేను. పచ్చనైన చెట్లు, నీలి ఆకాశం, ఈ కమ్మనైన మట్టిసువాసనలు, అందమైన ఈ ప్రకృతి మధ్య సూర్యభగవానుని సాక్షిగా ప్రపోజ్ చేస్తున్నాను.  ఇలా ప్రపోజ్ చేద్దామనే ఈ డ్రస్ లో వద్దామన్నాను. ఇదిగో గౌరమ్మా ఇప్పుడే చెపుతున్నాను నేను ఇలా పల్లెటూరి రైతులా కూడా అవతారం ఎత్తుతుంటాను. అమెరికా ఆస్ట్రేలియా ఎక్కడికీ పోను. మరి ఆలోచించుకొని చెప్పు." అన్నాడు మహేష్.

"నీయెంటే ఉంటాను మహేష్ మావా

నీ బాటే నాదీ మహేష్ మావా" అంటూ మహేష్ చేయి అందుకుంది గౌరి.

 

E04 - బిలబిర జరజర మన ఊరు చ...

సాలీ ఆధీ ఘర్ వాలీ!

 

సాలీ ఆధీ ఘర్ వాలీ!

మన కథలు- మన భావాలు గ్రూప్ లో ఇచ్చిన కథకు నేను రాసిన కొనసాగింపూ, ముగింపు. చుక్కలు ఉన్నంతవరు గ్రూప్ లో ఇచ్చిన కథ. ఆ తరువాతది నా కొనసాగింపు.

 

"ఏంటండీ అది!? చదవగానే అలా మ్రాన్పడ్డారు!?" చేతిలో కాఫీతో వరండాలోకి వచ్చిన విజయమ్మ, రెండు చేతులతో ఉత్తరం పట్టుకుని నించుండిపోయిన భర్త జనార్థనాన్ని చూస్తూ కంగారుగా అడిగింది.

భార్య వైపు అయోమయంగా చూస్తూ...

"అదేంటి విజ్జీ! నిశ్చితార్థం చేసుకున్నాక, మాకు మీ సంబంధం వద్దంటూ ఉత్తరం రాస్తాడేం ఆ నరసింహం!?" అన్నాడు అక్కడే ఉన్న కుర్చీలో కూలబడిపోతూ.

"అయ్యో!? ఇదేం అన్యాయం అండీ!? కారణం ఏంటట!?" ఆందోళనగా అంటూ, కాఫీ అక్కడ టీపాయ్ పై పెట్టి, ఆయన మోకాళ్ళపై చేయివేసి, కాళ్ళ వద్ద కూర్చుంది విజయమ్మ.

"అదేం చెప్పలేదే. 'మీ అబ్బాయికి మా అమ్మాయిని ఇవ్వదలుచుకోలేదు. మీతో మాకే సంబంధం వద్దనుకుంటున్నాం.' అని మాత్రం రాసాడు." ఇంకా అయోమయం నుండి తేరుకోని జనార్థనం.

"హయ్యో! నేను చెబుతూనే ఉన్నా ముందు నుండి...! ఈ వేలు విడిచిన చుట్టరికాలంటూ సంబంధాలు ఖాయం చేసుకోకండి, బంధువులన్న మాటేగానీ, ఎప్పుడో పరాయి రాష్ట్రం లో స్థిరపడిన వాళ్ళ గురించి మనకేం తెలీదంటూ....!" సన్నగా రాగం తీయటం మొదలు పెట్టింది విజయమ్మ.

"కారణం చెప్పకుండా ఇలా చేయటం ఏంటసలు. ఊరంతా పిలిచి వేడుకగా నిశ్చయం చేసుకున్న సంబంధం. ఇప్పుడు ఎందుకు క్యాన్సిలయిందని అడిగవారికి మనం ఏం చెప్పాలి!? పిల్లాడిలో ఏం లోపం ఉందో అనుకుని ఇకపై మన వాడికి సంబంధాలు వస్తాయా!?" ఆందోళనగా అన్నాడతను.

"ఓరి భగవంతుడా!? ఇదేం ప్రారబ్ధం మాకు!? చక్కని పిల్లాడు. బ్యాంకీ మేనెజరూ. ఒక్కడే కొడుకు. ఉన్న ఒక్క ఆడపిల్ల, అక్కకు పెళ్ళి అయ్యి, పురుళ్ళు, పుణ్యాలు పూర్తయి, బాదరబంధీ లేని బతుకు వాడిది. ఒకరిని నొప్పించే మనస్తత్వం కాదు. ఒక్క దురలవాటు లేదు. పైగా మనమంటే పల్లెటూరిలో ఉన్నాం కానీ, వాడు ఉద్యోగం చేసుకుంటూ పట్నం లోనే ఉన్నాడు కదా! ఇక మన పిల్లాడిని వద్దనుకుంటున్న కారణం ఏంటి!?" చిన్నగా శోకాలు మొదలు పెట్టింది విజయమ్మ.

ఆలోచిస్తున్న జనార్థనం కాస్త తేరుకుని, అర్జంటుగా ఈ సంబంధం కుదిర్చిన మీ తమ్ముడు సూర్యాన్ని, మన అమ్మాయి లావణ్యను, ఆమె భర్తను, మన వంశోద్ధారకుడు రాహుల్ ను వెంటనే రమ్మని ఫోన్ చెయ్యి. విషయం చెప్పకు. వాళ్ళు వచ్చాక ఏం చేయాలో అంతా కలిసి నిర్ణయించుకుందాం." ఏదో నిశ్చయించుకున్నట్లు అన్నాడు అతను.

·        * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

లావణ్యా,అశీష్, సూర్యం హడావిడిగా లోపలికి వచ్చి , బయట నే వరండాలో వెనక కు చేతులు పెట్టుకొని అచార్లూ, పచార్లూ చేస్తున్న జనార్ధనం ను, కాఫీ కప్ పట్టుకొని లోపలి నుంచి వస్తున్న  విజయమ్మను చూసి కాస్త స్థిమిత పడ్డారు. అక్కడే ఉన్న కుర్చీలో కూలబడి  “అర్జెంట్ గా రమ్మని, ఇంకో మాటైనా చెప్పకుండా ఫోన్ చేసావు. అప్పటికప్పుడు వీళ్ళిద్దరినీ కూడా తీసుకొని కార్ లో వచ్చేసాను ఏమైందక్కా ?" అడిగాడు సూర్యం.

ఏమీ జవాబు చెప్పకుండా భర్తవైపోసారి చూసి లోపలికెళ్ళి, ముగ్గురికీ కాఫీ లు తెచ్చి ఇచ్చింది. అప్పటికే జనార్ధనం సూర్యం కు ఉత్తరం చూపించి సూర్యం పై చెడుగుడాడేస్తున్నాడు. ఇంతలో కార్ వచ్చి ఇంటి ముందు ఆగగానే అటువైపు చూసారు అందరు. కార్ పార్క్ చేసి, పెరిగిన గడ్డం, లోపలికి పోయిన కళ్ళు, పీక్కుపోయిన మొహం, అరచేతికి బాండేజ్ తో నీరసంగా లోపలికి వచ్చిన రాహుల్ ను ఆశ్చర్యంగా చూసారు.

"రాహుల్ ఏమైందిరా? అట్లా ఉన్నావేమిటి?" దగ్గరికి తీసుకుంటూ గాభరాగా అడిగింది విజయమ్మ.

"ముందు వాడిని ఫ్రెషపై రానీయండి అత్తయ్యా చెపుతాడు" అన్నాడు ఆశీష్.

లోపలికెళ్ళి వచ్చి మౌనంగా అమ్మ దగ్గర కింద కూర్చుండిపోయాడు రాహుల్.

రాహుల్ జుట్టు ప్రేమగా నిమురుతూ " ఏమంది కన్నా ?" అడిగింది విజయమ్మ.

ఇంక ఆగే ఒపికలేక "నరసింహం మీ అబ్బాయి మాకొద్దు అని ఉత్తరం రాసాడు." అన్నాడు జనార్ధనం.

అభావంగా తలెత్తి చూసి, తెలుసన్నట్లు తలూపాడు రాహుల్.

"తెలుసా? అసలేమి జరిగింది ? నువ్వేం చేసావు?" ఇరిటేట్ ఐపోయాడు జనార్ధనం.

"నేను చెప్పలేను. చూపిస్తాను చూడండి." అని పైన తిరుగుతున్న ఫాన్ ను చూపించాడు రాహుల్. అందరూ ఫాన్ వైపు చూస్తుండగా అది తిరిగీ తిరిగీ వీళ్ళనోచోట ఆపింది!

పెళ్ళిచూపులలో చిలకాకుపచ్చ డ్రెస్ లో చిలకలా కనువిందు చేసి, నిశ్చితార్ధం రోజున రాణీకలర్ గాఘ్రా లో తన పక్కన రాణీలా మెరుపులు చిందించిన నిషా, కలలో రారమ్మని పిలుస్తుంటే ఆగలేకపోతున్నాడు. నిషాకనులదానా నన్ను నిషాలో ముంచేస్తున్నావు అని పాడుకునే విరహగీతాలు సాంత్వన కలిగించటము లేదు. ఇక ఉండలేక, పెళ్ళికి నెలరోజులు సెలవు తీసుకున్నావు, ఇప్పుడు వారం సెలవు కావాలంటే ఇవ్వనని చిందులు తొక్కుతున్న పిల్లిగడ్డం బాస్ ను చేతులూ, గడ్డమూ పట్టుకొని బతిమిలాడి, బాస్ గారి పెళ్ళిచూపులను గుర్తుతెచ్చి ఊహలలో తేలిస్తే  సెలవిచ్చేసాడు.  చలో ఢిల్లీ అని డిల్లీ లో నిషా ఇంటి ముందు వాలిపోయి బెల్ కొట్టాడు.

చేతిలో పిల్లి తో, జీన్స్ పాంట్ మీద లేత మబ్బురంగు టాప్ వేసుకొని, అలవోకగా జుట్టును వదిలేసి తలుపు తెరిచిన నిషాసుందరిని పరవశంగా చూస్తూ ఉండిపోయాడు. "వావ్ వాటే సర్ప్రైజ్." అని సంబరపడిపోతూ లోపలికి ఆహ్వానించింది నిషా. నిషాను పరవశంగా, నిషా చేతిలోని పిల్లిని భయంభయంగా చూస్తూ లోపలికి నడిచాడు. మిస్టర్&మిసెస్ నర్సింహం గారు చాలా ఆదరంగా  మాట్లాడారు.

" బేటీ   రాహుల్ ను నీ గదిలోకి తీసుకెళ్ళు. నేనిప్పుడే పదినిమిషాలల్లో వస్తాను." అని నిషా తో ,  "రాహుల్ బేటా లంచ్ చేసి వెళ్ళు. నాకు అర్జెంట్ గా వెళ్ళాల్సి ఉండి వెళుతున్నాను తొందరగానే వచ్చేస్తాను" అని రాహుల్ తో చెప్పి నరసింహంగారు బయటకు వెళ్ళారు.

మిసెస్.నరసింహం కాబోయే అల్లుడి కి వింధుభోజనం ఏర్పాటు చేసేందుకు వంటింట్లోకి వెళ్ళింది. సుతారంగా జుట్టును మునివేళ్ళతో సద్దుకుంటూ ముందుకు వెళుతున్న నిషాను మబ్బుల్లో తేలిపోతున్నట్లుగా అనుసరించాడు రాహుల్.

"వావ్ నీ గది ఎంత అందంగా పెట్టుకున్నావు" ఎదురుగా పిల్లిపిల్లను ఎత్తుకొని ఉన్న నిషా ఫొటోను చూస్తూ , మనసులోనే దేవుడా అని తల కొట్టుకుంటూ అన్నాడు.

" ఫొటో బాగుంది కదూ?" మురిపెంగా చేతిలోని పిల్లిపిల్లను నిమురుతూ అంది నిషా.

"ఊ చాలా బాగుంది. నీ పిల్లి  కూడా చాలా అందంగా ఉంది. ఆడపిల్లా మగపిల్లా?." నిషా చేతిలోని పిల్లిని చూస్తూ ఏదో మాట్లాడించాలనట్లు అడిగాడు.

" బేబీ గర్ల్. పేరు తోఫీ. తోఫీ జిజియాజీ కో హాయ్ బోలో ." తోఫీని నిమురుతూ అంది నిషా.

చేదుమాత్ర మింగినట్లు ఓ గుటకవేసి  " హాయ్ తోఫీ.  తోఫీ నాకు సాలీనా. సాలీ అధీ ఘర్ వాలీ." అని ఓ ఏడుపునవ్వు నవ్వాడు.

అంతే  కోపం తో ముక్కుపుటాలు అదురుతుండగా, "ఆ ఏమిటీ నీకు ఆధీ ఘర్ వాలీ కావాలా?" అని చివ్వున కూర్చున్న చోటు నుంచి లేచి వెళ్ళి కిటికీ దగ్గర నిలుచుంది.

"నిషా, నిషా సరదాగా అన్నాను సారీ సారీ." అంటూ వెనుకనే వెళ్ళి నిషా చేయి పట్టుకోబోయాడు. ఆ చేయి తోఫీకి తగిలి అది  రాహుల్ స్పర్స భరించలేనట్లు కోపంగా చూసి కదిలింది. ఆ కదలటం లో నిషా చేతిలో నుంచి జారి, కిటికీ లో నుంచి కింద పడిపోయింది. నిషా కెవ్వ్ మని అరుస్తూ కిందికి పరిగెత్తింది. నిషా వెనుకనే రాహుల్ పరిగెత్తాడు. తోఫీ ది గట్టిప్రాణమేమో  కింద పడ్డా ఏమీ కాలేదు. కాస్త సొమ్మసిల్లింది. నిషా చేతిలోకి తీసుకోగానే కాస్త అటూఇటూ కదిలి కళ్ళు తెరిచి ఎదురుగా ఉన్న రాహుల్ ను గుర్రున చూసింది. నిషా దానెత్తుకొని ఫ్లాట్ లోకి వెళ్ళిపోయి, వెనుకనే వస్తున్న రాహుల్ తో " నీ మూలంగా తోఫీ ఆపదలో పడింది. ఇంక నీ దగ్గర ఉంటే ఏమి చేస్తావో!  పైగా ఇంత బుజ్జిదాన్ని ఆధీ ఘర్ వాలీ అంటావా? ఇంక నీ మొహం నాకు చూపించకు." అని తలుపు వేసేసింది.

ఆగిన ఫాన్ తిరుగుతోంది.

"పిల్లికే అంత భయమేమిటి రాహుల్. అది నీకు ఆధీ ఘర్ వాలీ నా ? లంచ్ పోయే,వారం సెలవా పోయే. " పొంగివస్తున్న నవ్వును దాచుకునేందుకు సతమవుతూ అన్నాడు ఆశీస్.

"అలా జోక్ చేస్తే ఇష్టపడుతుందేమో అనుకున్నాను బావా. కానీ ఇలా జరుగుతుందనుకోలేదు." దీనంగా జవాబిచ్చాడు.

"అదేం జోక్ రా. అంతా తగలేసావు." విసుక్కున్నాడు సూర్యం.

"అబ్బా మీరుండండి. అంతేగా పోతేపోయిందిలే. వెధవ పిల్లి గోల మనకెందుకు? మనకసలే పిల్లులూ, కుక్కలు పడవు. ఐనా అదేమిటిరా తమ్మూ అలా ఐపోయావు? చేతికి ఆ కట్టేమిటి?" అడిగింది లావణ్య.

" పిల్లిని అలవాటు చేసుకుందామని మా అపార్ట్మెంట్ దగ్గర ఒక పిల్లి పిల్లలను పెడితే దాన్ని ఎత్తుకుందామని పట్టుకున్నాను. పెద్ద పిల్లి వచ్చి చేతిని కరిచింది. ఇంజెక్షన్ తీసుకొని వచ్చాను. కాని అమ్మా నాకు నిషా కావాలి." అమ్మ వళ్ళో తల దూర్చాడు.

సెల్ రింగవుతుంటే జనార్ధనం ఎత్తాడు. అవతల నుంచి నరసింహం "బావగారూ ఏమనుకోకండి. పిల్లలేదో పిల్లి కోసం పోట్లాడుకున్నారు. అప్పటికప్పుడు మీ సంబంధం కాన్సిల్ చేసుకోమని నిషా గొడవ చేస్తుంటే ఫోన్ లో చెప్పలేక ఉత్తరం రాసాను. ఇప్పుడేమో రాహుల్ రోజూ చేస్తున్న ఫోన్ కాల్స్ కు కరిగిపోయింది. ముందు అనుకున్నట్లుగానే పెళ్ళి చేసేద్దాము." అంటున్నాడు.

అమ్మ వళ్ళో నుంచి తలెత్తి , రింగవుతున్న తన సెల్ ను చూసి "అమ్మా నిషా ఫోన్ చేస్తోంది." అని సెల్ ఆన్సర్ చేస్తూ చెంగున బయటకు పరిగెత్తాడు.

వెయ్యి ట్యూబ్ లైట్ల వెలుగుతో మొహం వెలిగిపోతుండగా నిషాతో మాట్లాడుతున్న రాహుల్ ను చూస్తూ " సరే కానీయండి." అన్నాడు జనార్ధనం.

 

కమలీ (నీ)యం| A Telugu Podcast by Mala Kumar | E03 - బేబీ టార్జాన్

గుండెలో గుండె దడ!

 

 

గుండెలో గుండె దడ!

లాస్ట్ వీక్ " 'పొన్నాడ ' వారి ' పున్నాగ వనం" గ్రూప్ లొ ఇచ్చిన, టాపిక్ "యాత్ర లో హాస్యం" కు నేను రాసిన కథ "గుండెలో గుండె దడ."

"మీరసలు వచ్చినట్లే లేదు. లింగడు రానూ వచ్చాడు, పోనూ పోయాడు అన్నట్లు చేస్తారు." అని అలేఖ్య గొణుగుతుంటే , "అందుకే అమ్మా మిమ్మలిని రమ్మనేది. మీరొస్తే హాపీగా అక్క దగ్గర మూడునెలలు, నా దగ్గర మూడు నెలలు ఉండి మనవళ్ళు, మనవరాళ్ళతో ఎంజాయ్ చేయవచ్చు."అన్నాడు దీపక్.

"నాకూ రావాలనే ఉంటుందిరా. మీ డాడీ కూడా అక్కడ బాగానే ఎంజాయ్ చేస్తారు. అంతా బాగానే ఉంటుంది కాని , మధ్యలో ప్రయాణమే ఉంది చూసావూ, మీ డాడీ విన్యాసాలతో, ఎప్పు డెవరికి ఏ ఆపద వస్తుందో, ఎందులో ఈ అభిరాముడుగారు  ఆపత్బాంధవుడిలా దూరిపోతారో  అని గుండెలో గుండె దడ పుట్టిస్తుంది." అని వాపోయింది.

" అంతా నీ భయమే కానీ డాడీ మరీ అంత ఓవర్ గా ఏమీ చేయరు. ఐనా ఈ సారి కాస్త గట్టిగా చెపుతానులే." అని కొడుకు అభయమిచ్చి టికెట్స్ బుక్ చేసాడు.

మనవళ్ళతో కొన్ని రోజులు గడపాలనే కోరిక చంపుకోలేక , " అభీ ప్లీజ్ ప్లీజ్  ఏర్ పోర్ట్ లల్లో ఏ సాహసమూ చేయకండీ. ఏదీ పట్టించుకోకండీ. ఎవరి కి వాళ్ళు వాళ్ళ సంగతి చూసుకోగలరు. అక్కడ గార్డ్ లు కూడా ఉంటారు కదా.  కావాలంటే అక్కడికెళ్ళాక చేసుకోండి ప్లీజ్ ప్లీజ్ " అని  మొగుడిని బతిమిలాడుకుంటూ విమానం ఎక్కి , హాంగ్ కాంగ్ లో పతీసమేతంగా దిగింది. అమ్మయ్య ఇక్కడి వరకు సేఫ్ . ఇక్కడ ఉండే ఎనిమిది గంటలు అభిని కనిపెట్టుకొని ఉంటే  చాలు, లేకపోతే ఎవరికో ఏదో అవసరం వచ్చిందని సిరికిన్ చెప్పడు అన్నట్లు బుర్రున ఉరుకుతాడు  అనుకొని, " ఏమండీ ఇక్కడే వుంటారుగా . నేనిప్పుడే వాష్ రూం కు వెళ్ళి వస్తాను." అని అడిగింది.

"అబ్బా పిచ్చిపోరిలా చేయకు. ఇక్కడుండకుండా  ఎక్కడికెళుతాను." విసుక్కున్నాడు అభిరాం.

ఐనా అనుమానంగా చూస్తూనే వెళ్ళింది. వాష్ రూం నుంచి హడావిడిగా వచ్చేస్తుంటే కాలు జారి పడబోయింది. అక్కడే ఉన్న హెల్పర్ ఓ ముసలావిడ పట్టుకొని ఆపింది. ఓ థాంక్స్ ఆమెకు చెప్పేసి రాబోతుంటే చేయి పట్టుకొని ఆపి కిందపడ్డ హాండ్ కర్చీఫ్ తీసి ఇచ్చింది. పాపం ఏదో అడుగుతుంటే , నీ భాష నా కర్ధం కావటము లేదు తల్లీ,  హాండ్ కర్చీఫ్ కంటే ముఖ్యమైనది తప్పిపోకుండా చూసుకోవాలి నన్ను వదిలేయ్ తల్లీ అని మనసులో అనుకొని , ఆమెకో దండం పారేసి పరిగెత్తి , బాగ్ ల అ దగ్గర నిలబడి దిక్కులు చూస్తున్న అభిని చూసి అమ్మయ్య అని ఊపిరిపీల్చుకుంది! అభిరాం కూడా వెళ్ళి వచ్చాక ఫుడ్ కోర్ట్స్ వైపు నడిచి, ఒక టేబుల్ చూసుకొని కూర్చున్నారు. "ఏమైనా తిందామా?" అడిగాడు. పోయినసారి వచ్చినప్పుడు ఏర్ పోర్ట్ లల్లో వెజిటేరియన్స్ ఏమి తినవచ్చో, అందులో ఏమేమి వేయాలని అడగాలో , మనవరాలితో రాయించుకొచ్చిన  డైరీని తీసి చూస్తూ " ఏం తింటావు " అడిగాడు.

"బర్గర్స్ తిందాము. అందులో ఐతే కూరగాయలు, బన్ ఉంటుంది కాబట్టి కడుపు నిండి, మనకు ఫ్లైట్ లో ఏమైనా తినినేందుకు ఇచ్చేవరకూ ఆకలివేయకుండా ఉంటుంది." అని జవాబిచ్చింది.

ఇద్దరూ బర్గర్స్ తిన్నాక ప్లేట్ లు ఇచ్చేసి , పేమెంట్ చేసి వస్తానని వెళ్ళాడు. సోఫార్ సో గుడ్! అనుకుంటూ అందరినీ చూస్తూ టైం పాస్ చేస్తోంది అలేఖ్య. సడన్ గా అరే ఏరీ ఈయన? వెళ్ళి చాలా సేపైంది. బిల్ల్ ఇచ్చి వస్తానని వెళ్ళారు. ఎంతసేపైనా రారు. బిల్ కౌంటర్ దగ్గర లేరు. ఎక్కడి కెళ్ళారు ? రెస్ట్ రూం కనుకుందామనుకుంటే ఇప్పుడేగా అక్కడి నుంచి వచ్చింది.వెతకటానికి ఎక్కడికని వెళ్ళను? పైగా రెండు బాగులు, రెండు హాండ్ బాగులూ పట్టుకొని ఎట్లా పోను. దేవుడా .గుండె దడదడాలాడుతుండా ఆంజనేయస్వామిని తలుచుకుంటూ, కూర్చుంది. దాదాపు గంట తరువాత వచ్చాడు. ఏమీ మాట్లా కుండా అభిరాం వైపు చూసింది.

"ఏమిటి అట్లా చూస్తున్నావు? నీకన్నిటికీ టెన్షనే. షాప్ వాడు చేంజ్ ఫైవ్ చైనీస్ రూపీస్ ఇచ్చాడు. అదేమి చేసుకుంటాము మారుద్దామని అన్ని షాప్ లు తిరిగి ఒక చోట బబుల్ గం పాకెట్ కొన్నాను. పద అటెళ్ళి లాంజ్ లో కూర్చుందాము." అన్నాడు తాఫీగా బబుల్ గం నములుతూ.

ఇంకేమంటుంది పదండి అని లేచింది.

ఇంకా ఐదు గంటలు గడవాలి, అమ్మో ఇట్లా వదిలేస్తే లాభం లేదు అనుకొని, ఏమి చేస్తే బాగుంటుందా అని చుట్టూ చూసింది. లాంజ్ లో చేర్స్ అన్నీ ఖాళీగా ఉన్నాయి. ఓ చోట ప్లగ్ పాయింట్ కనిపించింది.అమ్మయ్య , అభీ అటు కూర్చుందామా అని అటు తీసుకెళ్ళి , అభిరాం  ఐపాడ్ బాగ్ లోనించి తీసి ఇచ్చింది. ప్లగ్ పాయింట్ లో సెట్ చేసుకొని  ఐపాడ్ తీసి బ్రిడ్జ్ ఓపెన్ చేసాడు... అమ్మయ్య ఇంక పరవాలేదు, శ్రీలక్ష్మిలాగా గంట కట్టక పోయినా ఐపాడ్తో కట్టేసాను అని ఊపిరి పీల్చుకొని, తన  బాగ్ ఓపెన్ చేసి, లాప్ టాప్ తీసి, ఈ నెల రెవ్యూ రాద్దామని ఉంచుకున్న నవల కోసం చూస్తే కనిపించలేదు. చదువుదామని పెట్టుకున్న ఆంధ్రభూమీ కనిపించలేదు. ఈ సారి రెండు రోజులముందే అన్నీ సద్దుకున్నాను. లాస్ట్ మినిట్ లో అభీ అన్నీ అటూ ఇటూ చేసారు అనుకుంటూ నా బుక్స్ తీసారా అంటే ఏమో అన్నారు తల ఎత్తకుండానే. ఓసారి అభిరాం ను చూసి నిట్టూరుస్తూ కాసేపు స్పైడర్ ఆడింది.  స్పైడర్ ఆడి విసుగొచ్చి, ఓ కన్ను అభి మీదనే ఉంచి, ఇంకో కన్ను తో ఎదురుగా ఉన్న ట్రాలీలను, ఎన్ని తెచ్చి పెడుతున్నారు, ఎన్ని తీసుకుపోతున్నారు లెక్క పెడుతూ, కిందనుంచి వెళుతున్న ట్రేన్స్ ఎన్ని వస్తున్నాయి, ఎన్ని పోతున్నాయి చూసుకుంటూ, లాంజ్ లో వచ్చేపోయేవాళ్ళను చూస్తూ, ఎదురు బోర్డ్ మీద  ఫ్లైట్ ఎన్నింటికి, ఏ గేట్ దగ్గరకు వస్తుంది వేసారా చూసుకుంటూ, ఒక కన్ను తో చూడటము కష్టమే ఐనా ఎట్లాగో మానేజ్  చేస్తూ టైం పాస్ చేయగా చేయగా భారంగా ఐదు గంటలు గడిచాయి. మొత్తానికి 3rD గేట్ దగ్గరకు వస్తుందని వేసారు. పదండి పదండి, మనము 35 నుంచి 3 కు వెళ్ళాలి అని అభీనీ  లేపింది. అమ్మయ్య ఈ సారి ఐపాడ్ కరుణించింది!

అక్షరాలా లక్ష రూపాయలు తీసుకుంటారు టికెట్ కు కాని ఆ సీట్లు ఎంత ఇరుకో.అటూ ఇటూ మెసిలేందుకే ఉండదు. కాకపోతే జేన్ ఫుడ్ అని చెప్పారు  కాబట్టి భోజనం బాగానే ఉంది. విమానం లో  ఏ సాహసమూ చేసే అవసరం ఉండదు కాబట్టి  అభి సంగతి వదిలేసి హాయిగా తినటం, నిద్రపోవటమే! 12 గంటల సుధీర్ఘ ప్రయాణం తరువాత శాంఫ్రాన్సిస్కో చేరారు.