ష్ మాటాడకు

యెలహంక స్టేషన్ లో దిగగానే , మేము హసన్ లోని ,ఆరెంజ్ కౌంటీ వాళ్ళ ,హోసల విలేజ్ రిసార్ట్ కి వెళ్ళటానికి , మా అల్లుడు ఏర్పాటు చేసిన రెండు క్వాలిష్ లు వచ్చాయి . అందులో ఒకటి మాకు ( నాకు ,మా అదితి కి ) నచ్చలేదు. సరేపోనీయ్ ఇంకోదాన్లో కూర్చుందాములే అనుకున్నాము. కాని , మా వారు, మా తోటి కోడలు, మా అమ్మాయి , కుట్ర చేసి మనకందరికీ ఒకటి చాలులే , ఇక్కడినుంచి 2 1/2 గంటల ప్రయాణమే కదా సద్దుకుందాం , 9000 మిగులుతాయి అన్నారు. సరే అనుకున్నాము. ఇంతలో బాగా వున్న క్వాలిష్ డ్రైవర్ , ఈ డ్రైవర్ కార్ కొన్నాక ఇప్పుడే మొదటిసారి వచ్చాడు , కాబట్టి అతనిని తీసుకెళ్ళండి , తిప్పి పంపుతే బాధపడతాడు అదీ , ఇదీ అని చెప్పి , మాకు సెంటు కొట్టి మాకు నచ్చని క్వాలిష్ ని మాకు అంటగట్టి , త్యాగరాజై వెళ్ళిపోయాడు. అంతే , మావారు దయార్ధహృదయులై , పాపం అతను బోణీ పోయింది అని బాధపడతాడు , మనము అంతా కలిపి ఓ ఐదారు ,గంటలకంటే ఎక్కువ ఈ కార్ లో ప్రయాణము చేయము కదా , కంపు లేదు ఏమి లేదు ఎక్కండి అని ఆ కార్ ఎక్కించారు ! ఇహ అప్పటి నుండి మా కష్టాలు మొదలైనాయ్ !

మేము కొంచం దూరం వెళ్ళగానే కొద్దిగా వాన మొదలైంది . పైన సామానులు కప్పటానికి ఏదైనా వుందా అంటే లేదన్నాడు . అతనికి మా బాష రాదు , మాకు అతని భాష రాదు ! సరే ఎలాగో వివరించి పక్కన ఆపి ఓ రెండు పట్టాలు కొని కట్టించారు . కష్టపడి అతని పేరు ధర్మరాజ్ అని తెలుసుకోకలిగాము ! . మా అమ్మాయి వచ్చిరాని కన్నడలో మాట్లాడుతుంటే ,మా తోటి కోడలు లక్ష్మి మురిసిపోతూ బాగానే కన్నడ నేర్చుకున్నావే అని మెచ్చుకుంది . ఇంట్లో కన్నడ మాట్లాడుతావా అని అడగగానే ,లేదు పిన్నీ మావాళ్ళు నవ్వుతారు అందుకే ఇంట్లో మాట్లాడను అంది . మరి నేను వూరుకోవచ్చుకదా ! నా నోరు ఆగక పెళ్ళై 16 సంవత్సరాలైంది ఇంకా నేర్చుకోక పోవటమేమిటి అన్నా . అంతే గుర్రున నావైపు చూసింది మా అమ్మాయి. ఈ హడావిడి లో చాలా దూరం వచ్చినట్లుగా అనిపించి , మద్యలో దారి అడగమని ధర్మరాజును పురమాయించిది . అబ్బే అతను ధర్మరాజు కదా నిషబ్ధముగా వున్నాడు . ఇక అందరూ అతనికి దారి తెలీదని , డ్రైవింగ్ రాదని డిసైడ్ అయిపోయి , సంజు కు ఏదో చెప్పటము , తనేమో కన్నడ లో అడగటము ,ధర్మరాజేమో ధర్మంగా తలూపటమూ జరుగుతూ పోయింది ! ఎంతసేపటికీ గమ్యం రాదు . నేనూ ఏదో చెప్పలికదా అనుకొని సంజు తో చెప్ప పోయాను . అంతే అబ్బ నువ్వుండమ్మా ! అందరూ చెప్పేవాళ్ళే , కాసేపు మాట్లాడకు అంది . సరేలే కానియ్ అనుకొని మాట్లాడకుండా కూర్చున్నాను.

అలా అలా వెళుతూనే వున్నాము . పెద్దలందరికీ టెన్షన్ వచ్చేసింది . ఇతను ఎక్కడికి తీసుకెళుతున్నాడా అని . ఎక్కడా బోర్డ్ అయినా కనపడటము లేదు , అందరూ చూస్తూ వుండండి కనిపిస్తుందేమో అంది సంజు . నేను చూసాను అన్నాను . నేను కిటికీ పక్కన వున్నాను కదా ! నా మాట నమ్మేసి , ఎక్కడ అంది .

వెనుకనే చూసాను .

మరి చెప్పలేదేమిటి ?

నువ్వు నన్ను మాట్లాడొద్దు అన్నావుగా !

అమ్మా !

సరే కార్ వెనుకకి తిప్పించింది . కొద్ది దూరము వెళ్ళగానే ఓ బోర్డ్ కనిపించింది . ఇదే నేను చూసిన బోర్డ్ అన్నాను. ఇదా ! దీనిమీద ఏదో అడ్వర్టైజ్మెంట్ వుందికదా ! అవును , నువ్వు బోర్డ్ చూసావా అన్నావు కాదా , అందుకే బోర్డ్ చుసాను అని చెప్పా . బోర్డ్ మీద ఏముంది అంటే చెప్పేదాన్ని . నువ్వు నన్ను ఎక్కువ మాట్లాడద్దు అన్నావుగా !

అమ్మా ! - సంజు

మాలా! - మావారు

కమలా ! - లక్ష్మి

ఆంటీ ! - బాల

అవి ఆర్తనాదాలా ? గావు కేకలా ?

స్వగతం : లేకపోతే నన్నే మాట్లాడకు అంటుందా హన్నా ! మంచిగైంది లే లల్లలా ! ఏదో మంచిదాన్ని కాబట్టి , ఇంకా ఎక్కువ దూరం తీసుకుపోలే , ఇంతటి తో వదిలేసాను .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

తిరిగి వచ్చే రోజు , పొద్దుటి నుండి మా మరిదిగారు వెంకట్ , మా అల్లుడు సతీష్ ఒకటే ఫోన్లు , ఇక్కడ వానలు చాలా పడుతున్నాయి , మీరు ట్రేన్ లో రాకండి , ఫ్లైట్ లో రండి అని. మద్యాహ్నము వరకు ట్రేన్స్ వెళుతున్నాయి అని ,ఆ తరువాత కాన్సిల్ అయ్యాయి అన్నారు. ఇక అప్పుడు ఫ్లైట్ టికెట్స్ కోసం సంజు, బాల ప్రయత్నం మొదలు పెట్టారు. నేనేమో ఇంత వానలో వెళ్ళక పోతేనేమి , రెండు రోజులాగి వెళ్ళొచ్చుగా అని టెన్షన్ పడ్డాను . షరా మామూలే ! నువ్వు మాట్లాడకు , నీ ప్రాణానికి నా ప్రాణం అడ్డు అని మావారి డైలాగు .అయినా నాకు తెలీక అడుగుతాను ప్రాణానికి ప్రాణం ఎలా అడ్డేస్తారబ్బా ?

మొత్తానికి ఫ్లైట్ ఎక్కించారు ! ఎక్కిన కొద్ది సేపటికి , ఏమండీ అంత పెద్దాయన రాజశేఖర్ రెడ్డినే వర్షం లో కాపాడలేకపోయారు , మన ఫ్లైట్ సరిగ్గా వెళుతుందంటారా ? అని అడిగాను .

అబ్బ ఏంకాదులే ఎక్కినప్పటినుండి నస పెడుతున్నావు , నీ ప్రాణానికి నా ప్రాణం అడ్డేస్తా నన్నాను కదా !

వెధవది నా ప్రాణం కోసం కాదు బాబూ , చిన్న పిల్లలని తీసుకొని ఇంత మొండిగా బయిలుదేరకపోతే ఏం ? పైగా మీ అల్లుడు పెద్దవారు మీరున్నారు కదా అని మీ మీద భారం వేసాడు . ఇదో కిందికి చూడండి , ఇది నల్లమల అడివేనంటారా ? ఇన్ని చెట్లు కనిపిస్తున్నాయి , ఇది పావురాలగుట్టే మో !

మాలా నువ్వు నోరుమూస్తావా ముయ్యవా ?

మా గౌరు అన్నట్లు మనం ఏం చేయగలము అనుకొని నోరు మూసుకున్నాను.

ఇంతలో ఏర్ హోస్టెస్ స్నాక్స్ తెచ్చింది . నేను ఇటువున్న అదితిని , అటు వున్న మావారిని చూస్తూ కూచున్నాను . నీ కొంచం ఐస్ క్రీం కావాలా అంటూ మావారు నావైపు తిరిగి ఏమిటి తినటము లేదు ? కట్లెట్ బాగుంది , గార్లిక్ కాని మసాలా కాని ఎక్కువ లేదు తిను అన్నారు .

ఎలా తినను ? మీరు నోరు మూసుకోమన్నారు కదా !

అమ్మమ్మా ! యు ఆర్ టూమచ్ ! అని అదితి ,

మావారేమో

గుర్ ర్ ర్ ర్ ర్ . . . . .