రోలు దానం!

కాలు కాలిన పిల్లిలా వంటింట్లోకీ బయటకూ తిరుగుతున్నాను.సమస్య చాలా పెద్దది. దానిని ఎలా ఫేస్ చేయాలో తెలీటం లేదు! సెలవలా ఐపోతున్నాయి. ఇంకో వారం లో వెళ్ళిపోవాలి. అది లేకుండా పని జరగదు. అడగటానికి భయం ! కిం కర్తవ్యం!చూసీ చూసీ అత్తయ్యగారు అడిగేసారు "ఏం కావాలే కమలమ్మా?"

గబుక్కున "రోలు" అన్నాను.

"రోలా రోలేం చేసుకుంటావు?"

"సిలిగురి తీసుకెళ్ళాలండి.."

"హూం పాతది దానం చేసేసావా?"

ఊ అన్నట్లు గబ గబా బుర్ర ఊపేసాను."నిక్షేపం లాంటి రోలు.పోయినసారి కొట్టించే సమయం లేదని నేను వాడుకుంటున్నది ఇచ్చేసాను.అదీ ఇచ్చి కూర్చున్నావు.ఐనా కమలమ్మా ఇది ఎన్నోసారే నువ్వు రోలు తీసుకుపోవటము?"గదమాయించారు.

"నాలుగో సారో ఐదో సారో నండి.నేనేమి చేయనండి నేను వచ్చేటప్పుడు ఫ్రెండ్స్ అడుగుతారు. మీ అబ్బాయి ఇచ్చేస్తారు."బిక్క మొహం వేసుకొని అన్నాను.

"సరే కానీయ్ ఏమి చేస్తాము."

ప్రతి సారీ సెలవల్లో వచ్చి తిరిగి వెళ్ళటప్పుడు ఈ ప్రహసనం తప్పదు . కొత్త రోలు దగ్గరుండీ మరీ కొట్టించుకు తెచ్చేవారు మామగారు.కొద్దిగా లోతు , వెడల్పుగా కొట్టి, చుట్టూ వెడల్పుగా అంచు, రుబ్బిన పప్పు కిందపడకుండా దానికి సన్న గట్టు తో వైనంగా సింగారించుకొని వచ్చేది రోలు. దానిలో మెంతులూ , కాగితాలూ వేసి రుబ్బించి ఇచ్చేవారు.రెండు పెట్టెలు, ఒక సూట్కేస్, ఓ బెడ్డింగ్ పక్కన గోనె సంచీలో రోలుగారు తయారు!

మూడు రోజుల ప్రయాణం. రెండు చోట్ల రైలు మారాలి.ప్రతి చోటా కూలీకి బాక్స్ కో దో రూపయా, పత్తర్ కో పాంచ్ రూపయా!రోలు ధర పది రూపాయలు!తడిపి మోపెడు!తీసుకెళ్ళక పోతే ,హోటల్ లో ఆర్డర్ ఇచ్చినట్లు , ఇడ్లీ, వడా , దోసా అని మావారిచ్చే బ్రేక్ ఫాస్ట్ పార్టీలెట్లా ?

దేవుడా , రాముడా అనుకుంటూ మోసుకెళ్ళటమూ , సెలవల్లో వచ్చేటప్పుడు ఏ మిసెస్ చెడ్డా నో "మాలా తుమారా పత్తర్ హమే దేదోనా ప్లీజ్ తుంకో పైసా దేదూంగా ."అని బతిమిలాడుతే నా చూపులు పట్టించుకోకుండా ,ఇవ్వకుండా ఉండటం మావారి తరమా ?విడ్డూరం కాకపోతే పైసలు తీసుకుంటామా ?  మళ్ళీ నేను రోలు తెచ్చుకోవటానికి పడే పాట్లు, అత్తయ్యగారి చివాట్లు తలుచుకుంటూ ఊసురోమంటూ, ఇడ్లీ దోశ చేయటం నేర్పిన పాపానికి రోలు దానం చేయక తప్పదు. మనసులో ఏడ్చుకుంటూ , ఠీక్ ఠీక్ లేలో అని, ఇస్తినమ్మ దానం అనుకుంటూ ఇచ్చెయటమే!

 అన్ని దానాల్లోకి విద్యాదానం గొప్పది అంటారు కాని నన్నడిగితే రోలు దానం గొప్పది అంటాను.

"ఏమండీ మనం ఎన్ని రోళ్ళు దానం చేసామంటారు?" ఏమిటో అప్పుడు పట్టించుకోనట్లే ఇప్పుడూ నా ఘోష పట్టించుకోవటం లేదు మావారు!ఇంతకీ ఇన్నేళ్ళ తరువాత ఈ రోటి దానం సంగతి ఎందుకు గుర్తొచ్చిందంటే , ఈ మధ్య ఆంధ్రభూమి వార పత్రికలో పొత్తూరి విజయలక్ష్మిగారు వారి జ్ఞాపకాల జావళీ లు రాస్తున్నారు. ఈ సారి వారి రోలు గురించి వ్రాసారు .అంతే నాలోనూ జ్ఞాపకాల జావళీ జూలు విప్పుకుంది. అదీ సంగతి!