మేక ఒకటి మే మే అనుచూ * @ $ % ^ & *

మేక ఒకటి మే మే అనుచూ * * * * *

బాల్యం . . . మరుపురానిదీ, మధురమైనదీ.మనసు భారమైనప్పుడూ, ఏమీ తోచక బాల్కనీలో సాయం సమయం లో వంటరిగా  కూర్చున్నప్పుడూ,అదీ అప్పుడప్పుడే విచ్చుకుంటున్న పారిజాతాల సుమధుర సువాసనలూ , చల్లని చిరుగాలి చుట్టుముట్టి అలవోకగా పలుకరిస్త్తున్నప్పుడే  పనున్నట్లు చిన్ననాటి ముచ్చట్లూ గుర్తొచ్చి ఉక్కిరిబిక్కిరి చేసి పెదవులపై అలవోకగా నవ్వులను పూయిస్తాయి .అందులోనూ అమ్మమ్మగారిల్లూ , ఆ ఊరూ, ఆనాటి స్నేహితులూ గుర్తొస్తే ఇక వేరే చెప్పాలా ? అదో అలాంటి సమయములోనే నా కమలీయం లో కమనీయం గా విరబూసిసిన నా జ్ఞాపకం ఒకటి.

మేక ఒకటి మే మే అనుచూ

"నేను, అమ్మ  కీసర దగ్గర దిగేసరికి, తాతగారు పంపిన బండి అక్కడ రెడీగా ఉండేది.పక్కన ఉన్న మున్నేరు లో కాళ్ళూచేతులూ కడుక్కొని, అమ్మమ్మ పంపిన అన్నం, కందిపచ్చడి, గోంగూర పచ్చడి అమ్మకలిపి ముద్దలు చేసి పెడితే సుష్ఠుగా తిని,బండెక్కి పడుకునేదానిని. ఏమాత్రం తొందర లేనట్లు దారిలో చిన్న చిన్న ఊళ్ళూ , పొలాలు దాటుకుంటూ తాఫీగా వెళుతూ ఉండేవి ఎడ్లు.సాయంకాలం అవుతున్నా కొద్దీ దారి పక్కనే ఉన్న మొగలి పొదల నుంచి మంచి సువాసన వస్తుండేది.మొగలిపువ్వు కోసుకుంటానని మారాము చేస్తే , మొగలిపొదల దగ్గర పాములుంటాయని భయపెట్టేవాడు పాలేరు.మొగలి పువ్వు కోసుకోవాలనే కోరిక తీరనే లేదు .
మేక ఒకటి మే మే అనుచూ * @  $ % ^ & *

జ్ఞాపకాలు -7

"నేను, అమ్మ  కీసర దగ్గర దిగేసరికి, తాతగారు పంపిన బండి అక్కడ రెడీగా ఉండేది.పక్కన ఉన్న మున్నేరు లో కాళ్ళూచేతులూ కడుక్కొని, అమ్మమ్మ పంపిన అన్నం, కందిపచ్చడి, గోంగూర పచ్చడి అమ్మకలిపి ముద్దలు చేసి పెడితే సుష్ఠుగా తిని,బండెక్కి పడుకునేదానిని. ఏమాత్రం తొందర లేనట్లు దారిలో చిన్న చిన్న ఊళ్ళూ , పొలాలు దాటుకుంటూ తాఫీగా వెళుతూ ఉండేవి ఎడ్లు.సాయంకాలం అవుతున్నా కొద్దీ దారి పక్కనే ఉన్న మొగలి పొదల నుంచి మంచి సువాసన వస్తుండేది.మొగలిపువ్వు కోసుకుంటానని మారాము చేస్తే , మొగలిపొదల దగ్గర పాములుంటాయని భయపెట్టేవాడు పాలేరు.మొగలి పువ్వు కోసుకోవాలనే కోరిక తీరనే లేదు . అలా అలా మా బండి సాగిపొతుండగానే చందమామ వచ్చేసి ,వెన్నెలలు కురిపిస్తూ "హాయ్ అమ్మన్నా (అమ్మమ్మ నన్ను అలానే పిలిచేది.మా బామ్మను అమ్మన్నా అనిపిలిచేవారుట.అందుకని.కాకపోతే ఆ పేరు అమ్మమ్మకు, తాతాగారికే పరిమితం.ఇంకెవరు అలా పిలిచినా పలకను.కోపం వస్తుంది.చందమామ కదా పిలిచింది అందుకని కోపం వచ్చినా పోనీలే అని ఊరుకున్నాను.) అమ్మమ్మ దగ్గరకా పదా నేనూ వస్తాను "అని నాతోపాటే వచ్చేవాడు.అమ్మ వడిలో పడుకొని , చందమామను చూస్తూ,అమ్మ చెప్పే కథలు వింటూ , మధ్య మధ్య పాలేరు ఎద్దులను అదిలించే అరుపులు వింటూ వెళ్ళిన ఆ ప్రయాణాన్ని ఎప్పుడూ మర్చిపోలేను. " అని చెపుతూ ఏమిటీ ఎక్కడా ఉలుకూ పలుకూ లేదు అని పక్కకు చూస్తే, మా చెల్లెలు, పిన్ని కూతురు,కొడుకు నన్ను చాలా కౄరంగా చూస్తూ ,” నువ్వు ఇంకో మాట మాట్లాడవంటే చంపేస్తాము ముగ్గురము కలిసి “అన్నారు.మేము నలుగురం విజయవాడ నుంచి నందిగామ కు వెళుతూ, దారిలో కీసరను చూసి,కార్ ఆపి, అక్కడున్న రేలింగ్ ను ఆనుకొని నిలబడి, మున్నేరు చూస్తూ నా అనుభవాలు  పరవశంగా చెపుతున్న నేను అవాక్కయ్యాను ఏమైంది వీళ్ళకు ఇప్పటిదాకా బాగానే ఉన్నారు కదా అని.అంతలోనే తేరుకొని "ఇది మరీ బాగుంది, మిమ్మలని బద్దకంగా తీరితీర్చుకొని ఆలశ్యంగా పుట్టమని నేను అన్నానా? మీరు పుట్టేసరికి నందిగామ నుంచి బస్ లు మొదలవటం నా తప్పా? పెద్ద కూతురిగా, పెద్ద మనవరాలిగా పుట్టిన నా లాభాలు  నాకుంటాయి.చంపుతాం , పొడుస్తాం అని కుళ్ళుకుంటే ఏం లాభం  :) "అన్నాను.

వాళ్ళు ఏడ్చుకున్నంతమాత్రాన నేను చెప్పేది ఆపనుగా :) రోజూ పొద్దున్నే మా తాతగారు వరండా లోని చిన్న బల్ల ముందు కూర్చొని ఏవో కాగితాల మీద రాస్తూ ఉండేవారు. వరండాలో, కింద పని మీద వచ్చిన వాళ్ళు చాలా మంది ఉండేవారు.వాళ్ళంతా వెళ్ళిపోయాక పూజకు కూర్చునేవారు.రోజూ సుందరకాండ పారాయణ చేసేవారు.ఒక రోజు ఆయన పక్కనే వేసి ఉన్నచిన్న పీట మీద కూర్చోబోయాను.వద్దని వారించి, “అది హనుమంతులవారి కోసం వేసాను.ఎక్కడ "రామా" అని విపిస్తుందో అక్కడికి హనుమంతులవారు వస్తారు అందుకని , మనము రామాయణం పారాయణం చేసేటప్పుడు, రాముడిని పూజించేటప్పుడు స్వామివారికి ఒక పీట వేసి ఉంచాలి .”అని చెప్పారు.మేము చింతలపాడు రాగానే పొద్దున్నే మాతాతగారు చేసే పని దర్జీ అతన్ని పిలిచి నాకు కొలతలు తీసుకొని గౌన్లు కుట్టమని చెప్పేవారు.అతను ఆ వరండాలోనే మిషిన్ పెట్టుకొని కుట్టే వాడు.ఇక రెండో పని స్కూల్ మాష్టారిని పిలిచి "మాష్టారూ మా మనవరాలిని బడికి తీసుకెళ్ళవయ్యా " అని అప్ప చెప్పేవారు.

ఆ బడి మా ఇంటి పక్కనే ఉండేది. అది ప్రైమరీ స్కూల్ అట.అక్కడా నాకు బడి తప్పేది కాదు.నాకు ఇద్దరు అమ్మాయిలు స్నేహితులు.వాళ్ళ పేర్లు గుర్తు లేవు.ఇప్పుడా అప్పుడా ఎన్ని ఏళ్ళు గడిచిపోయాయో, అసలే ఈ మధ్య మతిమరుపు ఎక్కువై ఇప్పుడు కలిసిన వాళ్ళ పేర్లే గుర్తుండటంలేదు ఇక అప్పటివేమి గుర్తుంటాయి. సీతా గీతా అనుకుందాం పోయిందేముంది :) ముగ్గురికీ పూలంటే తెగ పిచ్చి.రోజూ తప్పకుండా , బంతో, మందారమో, నందివర్ధనమో ఏదో ఒక పూవు నేను పట్నం పిల్లను కాబట్టి షోగ్గా ఒక్క జడలో పక్కగా పెట్టుకుంటే , వాళ్ళేమో రెండు జడల నిండా పెట్టుకునేవాళ్ళు.ఒక రోజు గీత తల లో పూలు పెట్టుకోకుండా వచ్చింది.స్కూల్ టైం ఐపోయిందని వాళ్ళ అమ్మ పూలు పెట్టలేదట.వచ్చి నప్పటి నుంచి తెగ బాధ పడిపోతోంది.మేమేమో దాని బాధ చూడలేకపోతున్నాము.మొత్తానికి లంచ్ బ్రేక్ అయ్యింది. వీధిలో దాదాపు అందరి ఇంటి కాంపౌండ్ గోడలకు బఠాణీ పూల తీగలు అల్లుకొని ఉన్నాయి.వాటికి బుజ్జి బుజ్జి గులాబి రంగుబఠాణీ పూలు గుత్తులుగుత్తులుగా పూచి ఉన్నాయి.ముగ్గురమూ చేతికి వచ్చినన్ని పూలు తీగ, ఆకుల తో సహా కోసి , దాని జడలల్లో పెట్టాము.అసలే పూలు పెట్టుకోలేదని ఏడుస్తోందని,తల పైన కిరీటం లా కూడా పెట్టాము.మా ఇద్దరి చేతులల్లో కూడా గుత్తులుగా పూలు ఉన్నాయి. ఐనా చాలులే అనుకున్నాము.ఇంతలో గీత "అబ్బా ఇంకా చాలే .నా జుట్టు గుంజకండి? అంది.మేమెక్కడ గుంజుతున్నాము పెట్టటం ఐపోయింది కదా అని దాని వెనకకు చూస్తే ఓ మేక దాని తలలో పూలు అందుకునేందుకు ఎగిరి ఎగిరి జడ గుంజుతోంది.అంతే ఆ మేకను ఒక్క తోపు తోసి పరుగు లంకించుకున్నాము.

రన్నింగ్ రేస్ మొదలైంది.ముందు మేము ముగ్గురము, వెనకాల మేక. . .

పరుగో పరుగో మేము. . . మేక. . . ఎవరమూ ఆగటం లేదు.ఆయాసం వస్తోంది. . . రొప్పుతున్నాము. . . ఐనా ఆగే పరిస్తితి లేదు.ఆ మేక వదలదే . ఎండాకాలం , మిట్ట మధ్యాహనం వీధిలో కాని, ఇంటి ముందున్న అరుగుల మీద కాని ఎవరూ లేరు.స్కూల్ కు దూరంగా వచ్చేసాము :( ఇక పరిగెత్తలేక ఏడుపు వచ్చేస్తోంది. మేము గట్టిగా , మేక అంతకన్నా గట్టిగా మే మే అని అరుచుకుంటూ పరుగూ. . . పరుగూ . . . ఇంతలో దేవుడిలా ఒకతను అప్పుడే బస్ దిగి వీధిలోకి వస్తూ మమ్మలిని మేకనూ చూసి మమ్మలిని ముగ్గురినీ ఒడిసిపట్టుకుని  మా ఇద్దరి చేతిలోని పూలను, గీత తలలోని పూలనూ పీకి మేక వైపు విసిరేసాడు.అప్పటికి అది కాస్త శాంతించి మా వైపు గుర్రుగా చూస్తూ కసాపిసా నమిలేస్తోంది.మేమూ ఒగర్చుకుంటూ పక్క నున్న అరుగు మీద కూలబడ్డాము!

ఇది నా చిన్నప్పటి ఓ ముచ్చట :) మా అమ్మగారి ఊరు, కృష్ణాజిల్లాలోని నందిగామ దగ్గర "చింతలపాడు."

 పరుగు పందాల కోసం తెగ కష్ట పడుతారు కాని ఇలా మేకను వెనుక తొలుతే ఎంతటి పరుగు పందెం లో నైనా గెలవచ్చని ఎందుకు తోచదో 😊