బుచ్చిబాబులాంటి మొగుడొద్దన్నాను కానీ . . .

తటవర్తి జ్ఞానప్రసూనగారు త్రైమాస లిఖిత పత్రిక "మందానికి" లో నా కథ, "బుచ్చిబాబులాంటి మొగుడొద్దన్నాను కానీ. . . "

బుచ్చిబాబు లాంటి మొగుడొద్దనుకున్నాను కానీ . . . . .

(బుచ్చిబాబు ముప్పాళరంగనాయకమ్మగారి నవల "స్వీట్ హోం" హీరో.విమల మొగుడు.ఎంత మంచివాడంటే పెళ్ళాం ను కోపం చేయాలన్నా మొహమాటపడిపోయేంత. విమల చక్కగా ఉన్న షర్ట్ ను ఫేషన్ పేరిట అడ్డదిడ్డంగా కట్ చేసి కుట్టినా అలాగే ఆఫీస్ కు వేసుకెళ్ళేంత.,అప్పట్లో అమ్మాయిలు మరీ ఇంత మంచివాడిని ,బుద్దావతారం , ముద్దపప్పు ను భరించలేము బాబూ, బుచ్చిబాబు లాంటి మొగుడసలొద్దు అని జోక్ లు వేసుకునేవారు.)

"అత్తయ్యా ఇంక సద్దుకోవటము కాలేదా ?" అని అడుగుతూ లోపలికొచ్చాడు మా మేనల్లుడు.

"అంతా అయ్యిందిరా .ఇదిగో ఈ మందులే హాండ్ బాగ్ లో సద్దుతున్నాను." అన్నాను.

"ఏమిటీ అన్ని మందులు హాండ్ బాగ్ లో సద్దుకుంటున్నావా? ఎందుకు?" ఆశ్చర్యం గా అడిగాడు.

"అవునురా మరి, ఈ మధ్య ఏ పేపర్ లో చదివినా, ఏ టి.వి న్యూస్ చానల్ లో చూసినా టెరరిస్ట్ లు విమానాలను హైజాక్ చేయటమే వార్తలుగా ఉంటున్నాయి. అసలే మీ మామయ్య బైపాస్ ఐనప్పటి నుంచి మందుల మీదే ఉన్నారా ? మా విమానం ఏ టెరరిస్టో హైజాక్ చేసాడనుకో, సంప్రదింపులూ అవీ ముగిసి మమ్మలిని వదిలేసరికి ఎంత లేదన్నా కనీసం పదిరోజులైనా పడుతుంది.అందుకని ముందు జాగ్రత్తగా , ఇద్దరి మందులూ ఓ పదిహేను రోజులకు సరిపడా హాండ్ బాగ్ లో పెట్టుకుంటున్నాను." అన్నాను సీరియస్ గా మందులు లెక్కచూసుకుంటూ.

"నీ పిచ్చిగాని అత్తయ్యా , మిమ్మలిని ఏ టెరరిస్టైనా హైజాక్ చేసి బతికిబట్టకడతాడా ? మామయ్య స్పీచ్ లకు బెదిరిపోయి దండం పెట్టి పారిపోతాడు." అని నవ్వాడు.

"అంతేరా నీకు మమ్మలిని చూస్తే జోక్ గా నే ఉంటుంది. టెరరిస్ట్ నే కానక్కరలేదు, ఏర్ పోర్ట్ లో మీ మామయ్య చేసే సాహసాలకు ఒకవేళ అక్కడే కొన్ని రోజులు ఉండిపోయే అవసరమూ రావచ్చు.ఏం చెప్పగలము." అని రుసరుసలాడాను.

ఫైనల్ గా సద్దుకోవటము లో సహాయము చేసి , ఏర్ పోర్ట్ దాకా మాతో వచ్చి హాపీ జర్నీ అని మామయ్యకు, మామయ్య వినకుండా భయపడకు అంతా బాగానే జరుగుతుంది అని నాకు ధైర్యం చెప్పి వెళ్ళాడు.

స్వామీ ఆంజనేయా మమ్మలిని క్షేమంగా చేర్చు తండ్రీ అని , మా చెల్లెలు నా సెల్ వాల్ పేపర్ లో సెట్ చేసి ఇచ్చిన ఆంజనేయస్వామి ని కళ్ళకద్దుకొని, ఏర్ పోర్ట్ లోకి అడుగు పెట్టాను.బోర్డింగ్ పాస్ తీసుకొని . సెక్యూరిటి చెక్ ముగించుకొని విమానంలో కి వెళ్ళాము. అమ్మయ్య ఇక హాంగ్ కాంగ్ దాకా నిశ్చింత ! 

హాంగ్ కాంగ్ లో దిగి కాస్త ఫ్రెష్ అప్ అయ్యి,నెక్స్ట్ ఫ్లైట్ కు ఎక్కువ సమయము లేదు. అందుకని ఆ గేట్ దగ్గరే కూర్చుందామని , ఆ గేట్ దగ్గరకు వెళ్ళాము.అక్కడ ఉన్న ఖాళి కుర్చిలో కూర్చొబోతు ఎదురుగా చూసాను.అక్కడ ఇద్దరు భార్యాభర్తలున్నారు.వాళ్ళ చేతుల్లో కవలపిల్లలనుకుంటాను ఉన్నారు. బహుషా ఆ పిల్లలకు మూడునెలలు ఉండవచ్చు. వాళ్ళు ఇండియన్స్ లా ఉన్నారు.పక్కన చాలా సామానులు ఉన్నాయి,ఇద్దరూ వాళ్ళను సముదాయించలేక సతమతము అవుతున్నారు. పిల్లలను స్ట్రోలర్ లో పడుకోపెడితే ఊరుకోవటము లేదు. చాలా చికాకు చేసుకుంటున్నారు. పాపం ఇంత చిన్న పిల్లలతో ఇబ్బంది పడుతున్నారే అని జాలి పడుతున్నాను. హుం ఇంకో క్షణం లో నా మీదే నేను జాలి పడాల్సి వస్తుందని ఊహించలేకపోయాను. ప్రమాదము రానే వచ్చింది. ఓక్కళ్ళని ఆంటీ కి ఇవ్వండి చూసుకుంటారు అని వాళ్ళ తో అన్నారు మా ఏమండీ గారు.పాపం అప్పటికి వాళ్ళు సంశయిస్తుంటే బలవతం గా నాకప్పగించారు. నేను తేరుకొని చూసే లోపల , పాపం వాళ్ళ కు సహాయం చేయి నేనిప్పుడే కాఫీ తాగి, నీకు తీసుకొస్తాను అని వెళ్ళిపోయారు. నేను నా చేతిలోని పసివాడిని గుడ్ళప్పగించి చూస్తూండిపోయాను! ఒకళ్ళు పాలు కలుపుతుంటే , ఇకోళ్ళు వాళ్ళకు పడుతూ , మధ్యలో రెస్ట్ రూం కు వెళ్ళి వస్తూ, పిల్లలను నాకు మార్చి మార్చి ఇస్తూ , అంతా నా ప్రమేయము లేకుండానే జరిగిపోతోంది. పోనీలే నేనూ కాస్త వాళ్ళకు సహాయము చేస్తున్నాను అనుకొని మాడిన మొహం మీద నవ్వును అతికించుకున్నాను.

ఎంత సమయము గడిచిందో తెలియలేదు. ఇంతలో విమానం లోకి ప్రయాణికులను ఎక్కమని ఎనౌన్స్ చేస్తున్నారు. అందరూ వళ్ళు విరుచుకొని వాళ్ళ వాళ్ళ సామానులు తీసుకొని కదిలారు. అప్పుడు ఈయనేరీ అని చుట్టూ చూసాను. ఎక్కడా కనిపించలేదు. గుండె గుభిల్లుమంది. ఎక్కడున్నారు , ఏమి చేస్తున్నారు కాఫీ తాగి నాకు తెస్తానని వెళ్ళిన మనిషి ఏమైపోయారు? రకరకాల ప్రశ్నలు . భయం. వళ్ళంతా వణికిపోతోంది. పసిపిల్లలవాళ్ళను ముందుగా రమ్మని అనౌన్స్ చేసారు.నా చేతి లో నుంచి పిల్లవాడిని తీసుకొని వాళ్ళు లేచారు. ప్లీజ్ కాసేపు ఉండరా మీ అంకుల్ రాలేదు , భయంగా ఉంది అని దిగులుగా భయం గా అన్నాను ఆ అబ్బాయితో.ఒక్క క్షణం కూర్చొని లేచారు వాళ్ళు రమ్మని అనౌన్స్ చేస్తున్నారాంటీ అని పిల్లవాడిని నా చేతులో నుంచి తీసుకొని వెళ్ళిపోయారు. దీనం గా చూస్తూ ఉండిపోయాను . . . . .

క్షణాలు భారం గా గడుస్తున్నాయి. . . . .

క్యూ లో ఒక్కరొక్కరే కదిలి వెళ్ళిపోతున్నారు. . .

కళ్ళ నిండా నీళ్ళు . . . ఏమి చేయాలో తోచటం లేదు . . . హనుమాన్ చాలీసా చదువుకుందామనుకున్నా గుర్తు రావటం లేదు . . .

అందరూ లోపలికి వెళ్ళిపోయారు. . .

సెక్యూరిటీ గార్డ్ వచ్చి మీరెందులో వెళ్ళాలి అని అడిగాడు. లాంజ్ లో ఒక్కదాన్నే ఉండటము వల్ల అనుకుంటాను వచ్చి అడిగాడు. ఇందులోనే అని వణికిపోతూ , భయపడుతూ చెప్పాను. మరి వెళ్ళండి అన్నాడు. మా హస్బెండ్ కోసం వేట్ చేస్తున్నాను అని చిన్నగా చెప్పాను.అతను విచిత్రంగా చూసి వెళ్ళిపోయాడు!

గేట్ దగ్గర వాళ్ళు లెక్క చూసుకున్నారు కాబోలు మమ్మలిని రమ్మని మా పేర్లు ఎనౌన్స్ చేసారు . చుట్టూ చూసాను ఎక్కడా ఏమండి కనిపించలేదు. దిక్కు తోచక ఏమి చేయాలో తెలీక తల వంచుకొని కూర్చున్నాను.

దిస్ ఈజ్ లాస్ట్ ఎనౌన్స్మెంట్ ఫర్ అని మా పేర్లు మళ్ళీ వినిపించాయి. అలాగే తల వంచుకొని , చేతులు నలుపుకుంటూ కూర్చున్నాను. ఇంతలో నా భుజం మీద చేయి పడింది. ఏమండీనే . . .

పద అని నా చేయి పట్టుకొని లేపారు. మౌనంగా ఆయన వెనక నడిచాను . . .

సీట్ లో కూర్చొని బెల్ట్ పెట్టుకుంటూ "నువ్వు ఎక్కకపొయావా నేను వచ్చే వాడిని కదా " అన్నారు.

" ఏమిటీ మీరు రాకుండా నేను విమానం ఎక్కి, మీరేమయ్యారో తెలీక , మీదారిన మిమ్మలిని వదిలేసి వెళ్ళిపోవాలా ?" అని ఉక్రోశం గా అంటూ ఆయనవైపు చూసాను. కొద్దిగా ఆయాసపడుతున్నారు.

"ఏమిటి ఏమైంది ? ఎందుకలా ఆయాసపడుతున్నారు ?" నా కోపం మర్చిపోయి గాభరాగా అడిగాను.

ఆయన మాట్లాడలేదు . చిన్నగా ఆయాసపడుతూ కళ్ళు మూసుకొని కూర్చున్నారు.

"ఏమైందండి? అసలు ఇప్పటిదాకా ఎక్కడికెళ్ళారు? ఈ ఆయాసమేమిటి?" ఆదుర్దాగా అన్నాను.

" ఏమీ లేదులే కంగారు పడకు. నేను కాఫీ తాగి నీకు తీసుకొని వస్తుండగా ఒక అమ్మాయి ఎదురుగా వచ్చింది. ఆ అమ్మాయి స్ట్రోలర్ లో చిన్నపాపను తోసుకుంటూ, భుజానికి బాగుల తో , ఇంకో చేతితో ఓ మూడేళ్ళ బాబు ను పట్టుకొని వస్తొంది.ఇంతలో ఆమె చేతి లో ఉన్న బాబు , చేయి విడిపించుకొని పరిగెత్తాడు.ఆ అమ్మాయి ప్లీజ్ కాచ్ హిం అంది నాతో కంగారుగా . కాఫీ కప్పు అక్కడే వదిలేసి వాడి వెనుక పరిగెత్తాను.వాడు దొరకలేదు.చాలా దూరం పరిగెత్తించాడు.చివరకు ఎలాగో వాడిని పట్టుకొని, ఆ అమ్మాయిని కలుసుకొని, తన గేట్ దగ్గర వదిలేసి, ఇక్కడ లేట్ అవుతోందని,నువ్వు భయపడతావని తొందరతొందరగా వచ్చాను.కనీసం ఆ అబ్బాయైనా నీకు తోడుగా ఉంటాడనుకున్నాను, నిన్ను వదిలేసి వెళ్ళిపోయారా ? అవునులే వాళ్ళకూ ఆలశ్యం అవుతుందికదా " అంటూ కళ్ళు మూసుకొని కూర్చున్నారు.

"ఆ బాబు వెనుక పరిగెత్తారా ? అక్కడ ఇంకెవరూ లేరా? సెక్యూరిటీ వాళ్ళు ఉంటారు కదా వాళ్ళకైనా చెప్పవచ్చుకదా ? " అయోమయంగా అడిగాను.

"అవన్ని నాకప్పుడు తోచలేదు.ఆ అమ్మాయి గాభరా పడుతోంది, వాడు పరిగెడుతున్నాడు.సహాయము చేద్దామనుకున్నాను అంతే " అన్నారు తిరుగులేనట్లు.

ఏర్ హోస్టెస్ ను పిలిచి జ్యూస్ తెమ్మని చెప్పాను.

ఆయన గుండె మీద చిన్నగా రాస్తూ "బుచ్చిబాబు లాంటి మొగుడొద్దన్నాని ఇంత సూపర్ ఫాస్ట్ మొగుణ్ణిచ్చావా" అని ఆంజనేయస్వామి తో నిష్టూరం గా అన్నాను.