ఆయన మట్టి తింటున్నాడు * * * * *

ఆయన మట్టి తింటున్నాడు * * * * * నేను 10త్ చదువుతున్నప్పుడు, మా క్లాస్ కు, కాకినాడ నుండి, ఓ కొత్తమ్మాయి వచ్చింది. సారు నా పక్కనే కూర్చో బెట్టారు. అలవాటు ప్రకారము నీ పేరేమిటబ్బా అని అడిగాను. పద్మజ అని చెప్పి, “మీ పేరేమిటండీ?” అని అడిగింది. “అదేమిటీ నన్ను మీరు అంటున్నావు” అని అడిగాను. అప్పటికే అమ్మాయిలందరూ నా బెంచ్ దగ్గర చేరి, కుతూహలంగా కొత్తమ్మాయి ని చూస్తున్నారు. ఆ అమ్మాయి గీరగా అందరినీ చూస్తూ, “ఇక్కడ వాళ్ళందరూ అబ్బా , నువ్వు , రావే, పోవే అని వే అంటూ మాట్లాడుతారు. మా వైపు అలా మాట్లాడమండి. ఎవరి తోనైనా మర్యాదగా మీరు, అండి అనే మాట్లాడుతామండి. ఐనా అలా మర్యాద లేకుండా ఎలా మాట్లాడుతారండి?” అని అడిగింది. ఇదేమిటి ఈ పోరి ఇలా మాట్లాడుతొంది అని అందరమూ చెవులు కొరుక్కున్నాము . ఎవరూ పద్మజ తో స్నేహము గా కూడా వుండలేదు. అవును మరి మమ్మలిని మర్యాద లేనివాళ్ళు అన్న అమ్మాయి తో ఎలా మాట్లాడుతాము? కాని మేమూ మర్యాద కలవాళ్ళమే అని తెలుపుకోవటానికి తనతో అందరమూ “పద్మజ గారండీ” అనే మాట్లాడే వాళ్ళము . అంతే కాదు మా సంస్కారము తెలుపుకోవటానికి, ప్రయత్నము మీద ఓ నెల తిరిగేసరికి మాలో మేము కూడా మీరు, అండి అనే స్టేజ్ కి వచ్చేసాము. మా క్లాస్ లో శకుంతల అందరికన్నా పెద్దది . ఏదో పెళ్ళి చదువు చదువుతోంది. అమ్మాయిలను, అబ్బాయిల ను అందరినీ దబాయించి తన నోట్స్ లు రాయించేది. హోంవర్క్ చేయించేది. అందరిలోకీ రాంబాబు ను మరీ దబాయించి పారేసేది . రాంబాబు కూ ఏమీ అనలేని పరిస్తితి . వాడు సారీ, రాంబాబుగారు, శకుంతల ఇంటి పక్కనే వుండే వారు. ఆయనగారి చిన్నప్పటి నుండీ శకుంతలా వాళ్ళింట్లోనే అక్కా అక్కా అంటూ పెరిగాడు. ఓ రోజు శకుంతల “రాంబాబు గారండీ ఈ నోట్స్ రాసి పెట్టండీ” అంది. అంతే రాంబాబు అయోమయం ఐపోయాడు.” ఏంటక్కా ఏమన్నావు?” అని అడిగాడు." అదేనండి అలా నువ్వు అనకూడదు. మీరేమన్నారు అక్కగారండీ అనాలి” అని రాంబాబును ఎడ్యుకేట్ చేసింది. అంతే రాంబాబు గారు తల్లకిందులైపోయి, బెంచీల మీద గెంతి కాసేపు పిచ్చి చేష్టలుచేసారు. రాంబాబు ఒక్కడే కాదు, మా క్లాస్ అబ్బాయిలందరూ ఈ పరిణామానికి తట్టుకోలేక పోయారు. మా శకుంతలక్క ఎవరు నువ్వు అన్నా వూరుకునేది కాదు . మెల్లి మెల్లి గా కాకినాడ అమ్మాయి పుణ్యమా అని , అందరూ గౌరవంగా మాట్లాడటము నేర్చుకున్నారు . ' రా, 'వే' లాంటి పదాలు బొత్తిగా కనిపించకుండా పోయాయి. ఇదంతా చూసి మా సార్ లు ఝాటర్ ఢమాల్! ఆతరువాత , పద్మా నేనూబెస్ట్ ఫ్రెండ్స్ మి అయ్యాము. తన మూలం గానే ఇప్పటికీ ఎంత చిన్నవాళ్ళైనా మొదటి పరిచయములో నువ్వు అనలేను. నాకు అలా 10త్ నుండే చిన్నా పెద్దా అందరినీ మీరు అనటము అలావాటైందా, మా పిల్లలకు, మా మనవరాళ్ళకు, ఎదుటివారిని అలా గౌరవించి మాట్లాడటము నేర్పటము లో నాకేమీ ఇబ్బందులు ఎదురుకాలేదు. కాకపోతే చాలా ఏళ్ళు మా అబ్బాయి , 'మాలా మమ్మీ ' , 'ఏమండి డాడీ 'అని పిలిచేవాడు. విన్నవాళ్ళు నీకెంత మంది మమ్మీలూ, డాడీలున్నారురా అని వెక్కిరించేవారు. పైగా వాడితో పాటు వాడి ఫ్రెండ్స్ అందరూ మాలా మమ్మీ, ఏమండీ డాడీ అని పిలుస్తుంటే మానిపించలేక తల ప్రాణం తోకకొచ్చింది. వాడు మటుకూ ఇప్పటికీ అప్పుడప్పుడూ ముద్దుగా మాలా మమ్మీ, ఏమండీ డాడీ అనే అంటాడు! కాని మా బుడుగులున్నారు చూశారూ వాళ్ళతోటే బోలెడు తిప్పలు! మా విక్కీ కి సంవత్సరము లోపలే మాట్లాడటము వచ్చేసింది. (రోజంతా నువ్వు వాడిని వాగిస్తావు అందుకే అన్ని మాట్లొచ్చాయి అని మా అమ్మాయి అనేది.) ఓరోజు నేను ఏదో పని లో వున్నప్పుడు “అమ్మమ్మా వాడు నన్ను తీసుకెళుతాడట” అన్నాడు. “ఎవడ్రా వాడు” అన్నాను నేను. వెంటనే పక్కనుంచి “నేనాంటీ “ అన్నాడు మా అల్లుడు. వెంటనే నాలిక్కరుచుకొని, తల కొట్టుకొని, మా అల్లుడి కి బోలెడు సారీ లు చెప్పాను. మా అల్లుడుగారు ఏమనుకున్నారో అని చాలా రోజులు తెగ ఫీలైపోయాను. ఆ తరువాత విక్కీ కి, అలా పెద్దవాళ్ళను వాడు అనకూడదు అని చెప్పాను. మరేమనాలి అన్నాడు. “డాడీ తీసుకెళుతానన్నారు” అనాలి అని చెప్పాను. అలాగే అని బుర్ర వూపాడు . “అమ్మమ్మా డాడీ చూడు నన్ను బయటకు తీసుకెళ్ళరట” అని ఓసారి కంప్లైంట్ చేశాడు. డాడీ ఎక్కడున్నారు రా అంటే మా ఏమండీని చూపించాడు. ఆయన తాత కదరా అంటే, నువ్వు పెద్దవాళ్ళ గురించి చెప్పేటప్పుడు డాడీ అని చెప్పమన్నావు కదా అన్నాడు . ఉష్ . . . రామచంద్రా ఏం చెప్పను ఈ పిల్లాడి కి? ఏం తోచలేదు. వదిలేసాను! విక్కీ స్కూల్ కు వెళ్ళటము మొదలు పెట్టాక కొత్త ప్రాబ్లంస్ వచ్చాయి. స్కూల్ లో ఎవరినో చూపించి పనమ్మాయి లక్ష్మి తో వాడు అంటూ ఏదో చెప్పాడుట. అతనేమో లక్ష్మిని , విక్కీ ని గుర్రున చూశాడట. అలా రెండు మూడు సార్లు అయ్యాక, లక్ష్మి విక్కి బాబూ అలా వాడూ వీడూ అనకూడదు. ఆయన అనాలి అని కష్టపడి నేర్పించింది. మొత్తానికి మా విక్కీకి ఎదుటి వాళ్ళను గౌరవం గా సంభోదించటము వచ్చింది ఎంత అంటే "అమ్మమ్మా బిచ్చగాడుగారు వచ్చారు అన్నం పెడదామా?"అనేంత! "పాపం పనిమనిషిగారొక్కరే గిన్నెలు ఉతుకుతున్నారు (గాభరా పడకండి తోమటం, ఉతకటం, ఊడవటం కు చాలా రోజులు తేడా తెలీలేదు మా పిల్లలందరికీ పాపం), నేను హెల్ప్ చేయనా" అనేది మా మనవరాలు! అంత మర్యాద నేర్చుకున్నారన్నమాట! అమ్మయ్య అనుకున్నాను. ఇహ చిన్నోడు మా అబ్బాయి కొడుకు ఏమో మా ఏమండీని చాలా రోజుల వరకు ఏమండీ అని పిలిచేవాడు. ఏమండీ ఏమిట్రా తాత అనాలి అంటే నువ్వు ఏమండీ అంటావు కదా అనేవాడు . తాత అనాలి అని నేర్పించాక , బామ్మా నీ ఏమండి నిన్ను పిలుస్తున్నాడు అనో , మీ ఏమండి చూడు అనో మా ఏమండీ గురించి చెప్పేవాడు. నవ్వుకోవటము తప్ప ఏంచేయగలను? నేను చెప్పటము ఇంకా ఐపోలేదండీ బాబూ. అసలు కథ ఇప్పుడే మొదలైంది! " అమ్మమ్మా ఆయన మట్టి తింటున్నాడు" మూడేళ్ళ పెద్దోడు, ఏనిమిది నెలల చిన్నోడు గురించి నాకు చెప్పాడు. బుడి బుడి నడకల తో ఎప్పుడు మెట్లు దిగి వెళ్ళాడో మా చిన్న బుడుగ్గాడు బయట, జామ చెట్టు కింద కూర్చొని మట్టి గుప్పిళ్ళ తో తీసుకొని, వళ్ళంతా పులుముకొని, నోట్లో పెట్టుకుంటూ ఆడుకుంటున్నాడు. అలా వాడిని చూస్తే భలే ముద్దొచ్చి ఎత్తుకోగానే, మా దొరవారు నాకూ కాస్త మట్టి పులిమి, ప్రేమగా తినిపించే ప్రయత్నం చేసారు !!! " బామ్మా , ఆయన నా పి .యస్ . బి తీసుకున్నాడు." " కాదు అమ్మమ్మా ఇది నాదే. ఆయన పి. యస్. బి అత్త దాచి పెట్టింది ." "అమ్మమ్మా ఆయన , నాకు లాప్ టాప్ ఇవ్వటము లేదు." " బామ్మా నేను ఆడుకున్నాక ఆయనకు ఇస్తాను." " ఆయనకు నేను కొత్త గేం చూపిస్తానన్నాను అమ్మమ్మా." ఇలా రోజూ మా మనవళ్ళిద్దరు మాట్లాడుకునే పద్దతి. పొరపాటున కూడా వరేయ్ అని కాని, వాడు అని కాని అనరు. ఎంత పద్దతి గా పెంచాను కదా! ఇదండీ సంగతి. మీరెప్పుడైనా వీకెండ్ లో ఏ ఐమాక్స్ థియేటర్ లోనో , ఏ లుంబినీ పార్క్ లోనో , ఓ తొమ్మిదేళ్ళ , ఆరేళ్ళ అబ్బాయిలు ఆయన, ఆయన అని మాట్లాడుకోవటం వింటే మీరు ఝాటర్ ఢమాల్ అవకండి. వాళ్ళిద్దరూ ఖచ్చితం గా నా మనవళ్ళే అని తెలుసుకోండి. మేమెంత మర్యాదగా మాట్లాడుతామో తెలిసిందిగా * * * * * అదన్నమాట సంగతి !!!!!!!!!!