అడవి మా లోకం

బిజీ బిజీ రోడ్ మీద నుండి కాస్త పక్క లైను లోకి వస్తే , ఇదో ఇలా బోర్డ్ లు కనిపిస్తాయి . చిన్నగా కొండ ఎక్కుతూ వస్తే మా కాలనీ వస్తుందన్నమాట . కాలనీ లోపలకి రాగానే , మద్యలో ఇంకో కొండ , ఆ కొండ చుట్టూ ఇళ్ళు . ఆ కొండ మీద ఇలా అడవి . కాలనీ కి ఓ పక్క రోడ్ వుంటే మిగితా మూడు పక్కలా అడవే ! ఈ కొండ మీద వుండే అడవినే , మా మేఘ అండ్ హర్ ఫ్రెండ్స్ , డీప్ ఫారెస్ట్ అని పిలుచుకొని , భుజాన బాగులు తగిలించుకొని , పిక్నిక్ కు వెళుతుంటారు . మొన్నటి వరకూ ఎక్కువగా చెట్లు లేవు . పైగా నా కిచెన్ లో నుంచి చూస్తే వాళ్ళు కనిపిస్తూ వుండేవారు కనుక నేనూ అభ్యంతర పెట్టలేదు . ఇప్పుడైతే దట్టంగా గడ్డి మొలిచింది . పైగా మాఇంటికొచ్చిన పాముగారి కుటుంబం , చుట్టాలూ పక్కాలూ అక్కడే వున్నరేమోనని నా అనుమానం . అందుకని పిల్లలు అటెళ్ళకుండా కాపలా కాస్తూ వుంటాను . ఇంతకీ ఈ అడవి , ఈ కాలనీ ఎక్కడో కాదు సికంద్రాబాద్ లోనే ! ఇది ఆర్మీ ఆఫీసర్స్ వెల్ఫేర్ సొసైటీ కాలనీ . ఇక్కడ ఎక్కువగా రిటైర్డ్ మిలిటరీ ఆఫీసర్స్ వుంటారు . అంటే ఏదో సినిమాలల్లో చూపించినట్లుగా , యన్ .టి .రామారావు , శోభన్ బాబు లాగా ఎప్పుడూ యూనీఫాం వేసుకొని , గన్ పట్టుకొని , బుర్రమీసాలు దువ్వుకుంటూ , భారీ డైలాగులు కొట్టుకుంటూనో , లేకపోతే బాబూ మోహన్ , బ్రహ్మానందం లాగా యూనిఫాం వేసుకొని కామిడీ చేస్తూనో వుండరు . అన్ని కాలనీ లలో వున్నట్లే , అందరూ వున్నట్లే మామూలుగానే వుంటారు .

అసలు ఇక్కడ ఫాన్ ల అవసరమే లేదు . ఎంతగాలంటే ధడాల్ మని తలుపులు తెరుచుకునేంత . వున్న చెట్లు సరిపోనట్లు , ఈ మద్య ఒక వృక్షప్రేమికుడు , మామిడి , నిమ్మ , జామ చెట్లను తెచ్చి పిల్లల తో పాతించాడు . ఉదయాన్నే పక్షుల కిల కిలా రావాలు , సాయంకాలం శీతాకోకచిలుకల్లా పిల్లల ఆటలు , చుట్టూ చెట్టూ చేమా చాలా ఆహ్లాదంగా వుంటుంది . కాలనీ లో లోపల ఓ చుట్టూ తిరుగుతే 1.2 కిలోమీటర్స్ వుంటుంది . రోజూ సాయంకాలము , అన్ని చెట్లూ చూసుకుంటూ , చెట్ల గాలి పీలుస్తూ , సువాసనలను ఆస్వాదిస్తూ కనీసం నాలుగు సార్లైనా తిరుగుతాను . అదే మామూలుగా నాలుగు కిలోమీటర్ లు వాకింగ్ చేయాలంటే అమ్మో అనుకుంటాను . ముఖ్యం గా ఇక్కడ మా స్నేహితులు వున్నారు . పొద్దున్నే తొమ్మిదిన్నరకల్లా , మావారికి బ్రేక్ ఫాస్ట్ పెట్టి , లంచ్ బాక్స్ ఇచ్చి పంపేసి , ఎంచక్కా , మాజాంగ్ ఆడుకుంటూ , లేడీస్ మీటింగ్ ల కు వెళుతూ , ఫ్రెండ్స్ తో షాపింగ్ లు చేస్తూ , ఇలా వాకింగ్ చేస్తూ సుఖంగా కాలం గడుపుతూ . . . గడుపుతూ వుండగా . . . . మరీ ఇంత సోంబేరిగా వున్నావా అని కాలం ఓ జలక్ ఇచ్చింది .

మొన్న పాముగారు విజిట్ చేసేవరకూ , వంటరి భయం లేకుండా బాగానే వున్నాను . కాని ఇప్పుడో , ముందు హాల్ లోనే సెటిల్ అయ్యాను . నా లాప్ టాప్ , బుక్స్ , మందులు , మంచి నీళ్ళు అన్నీ హాల్ లో వున్న దివాన్ మీదే ! కాకపోతే నిన్ననే కాస్త , ఇదేమిటీ మరీ ఏ రోగిష్టిమారి ముసలమ్మో పరుచుకునట్లు అన్ని ఇలా పెట్టుకున్నాను అని కాస్త జ్ఞానోదయం అయి అన్ని తీసేసాను . కాకపోతే ఇంకా , అసలు లోపలి బెడ్ రూంవైపైతే చూడటము కూడా లేదు . కాని అదేమిటో ఏ పుస్తకమో చదువుతుంటే నా భుజాన్ని పాము గారు తట్టి , వుండు పేజీ తిప్పకు నేను చదవటము కాలేదు అని వెనకనుంచి అంటునట్లుగా అని పించి వుల్లిక్కి పడతాను . లేదా నాముందు కూర్చొని నీ బ్లాగ్ లో నా గురించే రాస్తున్నావా , మంచి గారాయి లేదా నిన్ను కాటేస్తాను అంటున్నట్లుగా అనిపిస్తుంది . లేదా లల్లాదేవి నవల లో లాగా ఓ అమ్మాయిగానో , అబ్బాయిగానో మారిపోయినట్లనిపిస్తుంది . అయ్య బాబోయ్ ఎన్ని ఊహించేసుకుంటున్నానో !!! ప్రతి పూట జహీరా తో మూల మూలలా ఊడిపించి , తనువున్నప్పుడే అలమారాలు చెక్ చేసుకొని , అర్జంట్ గా నా స్నానం పూర్తిచేసుకొని హాల్ లోకొచ్చేస్తున్నాను . కాస్త చలిగా వుంది కదా అందుకని ఓ షాల్ కప్పుకొని లాప్టాప్ నో , ఓ పుస్తక మో పట్టుకొని మా వారు వచ్చేదాకా ఎదురుచూసుకుంటూ కూర్చొని వుంటున్నాను . అలా ఎందుకు వున్నానో కాస్తైనా అర్ధం చేసుకోకుండా , పాము , నీకు నా మీద ప్రేమ పెంచినట్లుందే అని జోక్ లేస్తారు . ఇహ జహీరా ఏమో , అమ్మా నీభయం చూస్తుంటే నాకూ భయం వేస్తోంది . ఇట్లా ఐతే నేను పని మానేస్తాను అని వార్నింగ్ ఇచ్చింది . అమ్మో పనిమనిషి మానేస్తే ఇంకేమైనా వుందా ? హుం * * * ఒక్కళ్ళూ అర్ధంచేసుకోరూ * * * * * *

మీరేమో హైదరాబాద్ లో వుంటున్నానన్నారు . ఇక్కడ మనుషులకే స్తలం లేదు పాములెక్కడ్నుండి వచ్చాయండి ? వుంటే గింటే దొంగల భయం వుండాలి కాని , ఈ పాము ల భయం ఏమిటి అని అందరూ అడుగుతున్నారు . మాకు దొంగల భయం లేదు . ఇక్కడ అందరూ గన్నులు పెట్టుకొని వుంటారు , కాల్చేస్తారు అని భయపడుతారట . అనుకని రారట . పిచ్చి మొహాలు వాళ్ళకేమితెలుసు ఎవరిదగ్గరా గన్నులుండవని .మా ఇంట్లో ఐతే బోలెడు పెన్నులుంటాయి . మావారు తెగ ఉత్తరాలు రాసేస్త్తూవుంటారు . అందుకే ఎన్నో రకాల పెన్నులుంటాయి . వున్నవి సరిపోక పిల్లల స్కెచ్ పెన్నులు కూడా తెచ్చేసుకుంటూవుంటారు . వాళ్ళేమో అవితీసుకుపోవటానికోచ్చి తాత పెన్నులు కుడా తీసుకెళుతారు . తాత మళ్ళీ పెన్నులు కొనుక్కొచ్చుకుంటారు . అలా మా ఇంటి నిండా , అవసరానికి అగుపడకుండా బోలెడు పెన్నులుంటాయి . దొంగ గారూ . . . ఇది చదివి హమ్మయ్య గన్నులు లేవు రావచ్చు అనుకుంటారేమో ! వచ్చినా మెడల్స్ మొమెంటోలూ తప్ప ఇంకేమీ దొరకవు . కాకపోతే ఓ పది పట్టు చీరలు , ఓ పది పాత సూట్లూ దొరుకుతాయేమో ! పాపం అవి మీరేం చేసుకుంటారు లెండి ! మీ కష్టం వృధానే !

ఇదండీ నా అడివింటి కథ . కాదు . . . కాదు మా మేఘా ఇంటి కథ . నా ఇల్లంటే మా మేఘా అండ్ హర్ ఫ్రెండ్స్ కోపం చేస్తారు . అది మాత్రం నిజం , ఏ ట్రాఫిక్ భయమూ , ఇంకే భయమూ లేకుండా పిల్లలు ఇక్కడ ఎంత హాయిగా ఆడుకుంటున్నారో . వాళ్ళను చూస్తుంటే చాలా హాపీగా వుంటుంది . ఇప్పుడు ఈ ఇల్లు మారుతానంటే వాళ్ళు ఒప్పుకోరు . స్చప్ కాని చూద్దాం . . . . .